 |
"Włóczykij przystanął: zrobiło mu się trochę przykro. Tak, Muminek, który czekał na niego i okropnie tęsknił. Muminek, który siedział w domu i czekał, i podziwiał go, i zawsze mu mówił: "Naturalnie, musisz być wolny. Jasne, że musisz wyruszyć w drogę. Jasne, rozumiem - czasem musisz być sam". Lecz jednocześnie oczy Muminka robiły się chmurne z rozczarowania i bezradnej tęsknoty."
|
|
 |
"Nudno jest tu bez ciebie. Nudno do obłędu..."
|
|
 |
"Tak bardzo chciałabym być twoją jedyną kobietą. Jedyną! Rozumiesz?! I wiedzieć,że będę cię miała jutro, w przyszły poniedziałek i także w Wigilię. Rozumiesz?!"
|
|
 |
"Już nie bedzie ciebie przy mnie wiem, już nie będzie cie (...)"
|
|
 |
"Chociaż żal to we mnie świat się kończy tu (...)"
|
|
 |
"Z jednej strony chcieli czuć tę bliskość. Z drugiej prosili Boga, aby wyzwolił ich z tego pragnienia."
|
|
 |
"Wróć do mnie,
choć na chwilę.
Pozwól pościeli przesiąknąć
zapachem Twoich perfum."
|
|
 |
Samotne poranki,
bez których dzień
nie mógłby się rozpocząć.
Samotna krew,
przetaczająca kofeinę
wprost do samotnego serca.
Śniadanie podane
w samotności,
nie smakuje tak samo,
jak samotnie przyrządzony obiad.
Im bliżej wieczora,
czuję się coraz bardziej samotny.
W międzyczasie
samotnie zapalam papierosa
i wypuszczam z płuc dym
obytej samotności.
Samotnie dopijam
lampkę samotnego wina.
Samotnie przekraczam próg
prysznicowej kabiny
i nucę bez końca
samotne piosenki.
Samotnie kładę się do
samotnego łóżka i znów
samotnie w nim zasypiam.
Bez Ciebie
wszystko jest takie...
... samotne.
—Mateusz Szulc 'Samotność'
|
|
 |
"Może spotkają się jeszcze w samotnym mieście,
Może znajdą dzień, w którym zgubili szczęście,
Może miną się i pójdą w inną strone,
Może tak może nie."
|
|
 |
"jakby trochę magii
ktoś odebrał im"
|
|
 |
"Mówisz coś, że to nie tak, że Tobie brak jest czegoś, czego nie wiem,
Rozmawiamy rzadziej, częściej to milczenie,
Wreszcie krzyczysz coś o niczym, co naprawdę ma znaczenie,
Wracasz z pracy późno, ja znów muszę wyjść i
Rzucasz luźno "no to trudno", co to znaczy to wiesz tylko Ty i
Przykro mi, że znów się mijam z Tobą, dziś Ty wyszłaś,
Przypominam sobie, jak lubiłem się Ciebie domyślać,
Ta iskra chyba znikła, magia prysła dzisiaj (...)"
|
|
 |
Namacalny bezsens, gorzki posmak życia niesmak, moja ponura autorefleksja.
|
|
|
|