 |
Początkowo się baliśmy, ale u zarania wspaniałych rzeczy zawsze czai się lęk.
|
|
 |
Oni nieustannie pytają mnie, kim jestem, jakby bycie człowiekiem nie wystarczało do życia wśród nich.
|
|
 |
Twój osąd jest do kitu, na przyszłość kieruj się moim.
|
|
 |
czy może być tak źle?
czy człowiek może zabijać się własnymi myślami?
czy może sam odebrać sobie to co najlepsze?
czy może sam zniszczyć sobie swój świat?
czy może sam zniszczyć wszystko co miało znaczenie?
|
|
 |
Jak to możliwe, dziwna dziewczyno, że jesteś tak wieloma kobietami dla tylu ludzi?
|
|
 |
Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie.
|
|
 |
Na tym polega urok każdej fikcji, słownej czy obrazowej. Takie dzieło zamyka nas w granicach swego świata i każe nam traktować go poważnie.
|
|
 |
Ludzie gubią się tylko, gdy nie są sobie przeznaczeni.
|
|
 |
Tak naprawdę to oczy mówią, czy człowiek jest szczęśliwy, a nie uśmiech.
|
|
 |
Sama widzisz jak niewiele jest mi potrzebne do szczęścia. Tyle byś po prostu była.
|
|
 |
I nagle skończy się to wszystko w co wierzysz co kochasz zasypie śnieg.
|
|
 |
brakuje kopa w tyłek albo miłości
|
|
|
|