 |
|
Jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy ?
|
|
 |
|
Powiedzcie mi jak ja do cholery układałam tę listę rzeczy potrzebnych do szczęścia, że teraz mając te priorytety z najwyżej półki - bezcennych przyjaciół i wspaniałego faceta, jest mi tak nieopisanie niedobrze, że ciężko chociażby oddychać?
|
|
|
|
Tydzień temu. Ciężko było. Najciężej jak dotąd. I złożyło się jeszcze, że akurat w nasze pół roku, akurat po całym szeregu tych niełatwych sytuacji. Ledwo potrafiliśmy się pożegnać. Jedynie ostatki sił. Obiecywałeś mi, że niedługo będziesz i pomożesz mi to wszystko poukładać. I kazałeś się trzymać, ale ja już nie mogę po tych siedmiu dniach, jestem w mentalnej rozsypce i nie potrafię, po prostu nie potrafię się uśmiechnąć teraz.
|
|
|
|
Tęsknię za ludźmi, do których było jakoś bliżej, prawdziwie i spontanicznie. Dziś każde "ja" ma rozmiar galaktyki.
|
|
|
|
Nie wiem jak Ty ale ja często myślę o świecie, który dawno przestał istnieć
|
|
|
|
Mimo to, czuję że, nie musimy słuchać innych, że nie musimy udowadniać sobie kto był winny, czuję to całym ciałem - chcę być silny, więc chwyć mnie za dłoń.
|
|
|
|
Boję się oddać jej w całości, miłość przekracza wszystkie progi mojej dojrzałości.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
