mój umysł znęca się nade mną, serce podąża za nim. nienawidzą mnie. nienawidzą za to, że odpuściłam, że nie walczyłam o niego. a teraz użalam się nad sobą jak jakaś głupia nastolatka, dumająca co by było gdyby. wiem, że trzeba żyć jutrem, a nie dniem wczorajszym. jednak ciężko jest zapomnieć o przeszłości i nie pozwolić, aby przejęła kontrolę nad naszym życiem. cholernie ciężko. i zawsze te gorsze dni, pozostawią na naszym sercu i umyślę rysę, a głębokość tego pęknięcia zależy tylko od tego jak ważne było dla nas dane wydarzenie, rzecz, itede. - nessuno