 |
Drewniany mostek, drewniany stół, Leżeli wpatrzeni w niebo obok siebie, Rozmawiali o gwiazdach, o wszystkim i o niczym. Zachichotała i w tym samym momencie skierowała głowę w jego stronę, Już od kilku minut wpatrywał się w nią zamiast w niebo. Czas się zatrzymał, gwiazdy zawirowały. Powoli uniósł się tak, że opierał się na łokciu prawej ręki. Delikatnie położył dłoń na jej policzku i powoli zbliżył swoją twarz do niej. Zobaczył, że wpatruje się w niego z lekkim uśmiechem i polecił "Zamknij oczy i nie śmiej się, nie mam dużego doświadczenia!" -"Ja też" - wyszeptała. Uśmiechnął się i zatopił swoje usta w ustach jej. Magiczna chwila trwała wieki, albo i sekundy, nie był pewien, świat przestał istnieć. Liczyło się uczucie, które ich łączy.
|
Dodaj komentarz
