 |
|
niczego tak bardzo nie chciałam, jak bycia z nim.
|
|
 |
|
"-... tylko zagaś światło i zapal świeczkę - po co? -bo chcę widzieć Twoje oczy, w oczach widać wszystko"
|
|
 |
|
‚Kochaj mnie taką, jaka jestem,
a będę stawać się lepsza.’
|
|
|
|
Ja? Ja jestem obrzydliwie zwyczajna, proszę pana. Nie mam figury modelki, nie siedzę z czerwonym winem na parapecie patrząc smętnie przez okno. Nie śledzę hitów mody, nie układam fryzury przez pół godziny. Najprawdopodobniej nie potrafiłabym pana rozbawić czy zaskoczyć jakimś kreatywnym pomysłem. Potykam się o własne sznurówki, ale nie jestem słodką dziewczynką,którą cały świat ma potrzebę bronienia. Po prostu jestem. Taka zwyczajna, przewidywalna, nudna do obłędu.
|
|
|
|
Może gdybyś kiedyś doznał czegoś złego, dziś bardziej doceniałbyś to co masz.
|
|
|
|
Myślę, że czasem mnie nie doceniasz, mojej troski, mojej nadopiekuńczości, mojej wrażliwości, po prostu , mojej osoby. Może gdy przede mną była jakaś mega wredna laska, księżniczka której nic nie pasuje, może mnie bardziej byś doceniał
|
|
|
|
Jestem młodą dziewczyną z marzeniami. Może i trochę zagubioną, niezdarną i dość wrażliwą ale zapewniam Cię, kiedy kogoś pokocham to nie mija mi to z dnia na dzień. Więc jeżeli mnie zranisz wiedz, że nie przestanę Cię kochać. Ale nawet gdy będziesz się starać nigdy Ci tego nie wybaczę. Bo jedno przepraszam niczego nie zmieni, niczego nie złagodzi. Być może kogoś poznam, ale to już nie będzie to samo. Dzisiaj przysięgam Ci, gdy zranisz mnie tak mocno że blizny zapadną mi w pamięć postaram się byś Ty znienawidził mnie tak bardzo, jak ja nienawidzę Ciebie. Nie za to, że już Cie nie ma i nigdy nie będzie, lecz za to że nie potrafię pokochać kogoś tak bardzo jak kochałam Ciebie.
|
|
|
|
- wiesz chyba jesteśmy ze sobą za długo, chyba przydałaby nam się jakaś przerwa.. hmm ? - za długo ?
OK to zaczniemy liczyć od nowa ;)
|
|
|
|
Pewnego razu 50 osób brało udział w seminarium. W pewnym momencie prowadzący przerwał wykład i postanowił przeprowadzić ćwiczenie dla grupy. Rozdał wszystkim balony i poprosił, by każda osoba podpisała markerem balon swoim imieniem. Następnie balony zostały umieszczone w osobnym pomieszczeniu. Teraz uczestnicy weszli do pokoju i zostali poproszeni o znalezienie balonu ze swoim imieniem w ciągu 5 minut. Wszyscy gorączkowo zaczęli szukać popychając się i wpadając na siebie. W całkowitym chaosie. W ciągu pięciu minut nikt nie był w stanie odnaleźć balonu ze swoim imieniem. Następnie prowadzący poprosił, by każda osoba podniosła przypadkowy balon i podała go osobie, której imię było na nim napisane. W ciągu kilku minut każdy trzymał swój balon. Prowadzący skomentował wtedy: Dokładnie to samo dzieje się w naszym życiu. Wszyscy gorączkowo poszukują szczęścia, nie wiedząc gdzie ono jest. Nasze szczęście leży w szczęściu innych ludzi. Daj im je, a otrzymasz twoje własne. I to jest cel ludzkiego życia.
|
|
|
|
Wiesz co to za uczucie, gdy twoje dłonie ogrzewa kubek herbaty? Gdy bezpieczeństwem staje się dom. Gdy miłość odnajdujesz przy ulubionym misiu? Gdy ciepło stanowi ci tylko i wyłącznie łóżko? Tak, to samotność - głucha i bolesna cisza, z której coraz trudniej udaje się nam wydostać. / paradokss
|
|
|
|
I często godzę się na coś czego nie lubię, co nie sprawia mi przyjemności bo wiem że Ty czerpiesz z tego przyjemność, że tego pragniesz a czasem nawet, że tego oczekujesz. Bo lubię kiedy się uśmiechasz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
