 |
|
Czasami trafiasz na książkę, która przepełnia cię dziwną ewangeliczną gorliwością oraz niezachwianą pewnością, że roztrzaskany na kawałki świat nigdy już nie będzie stanowił całości, dopóki wszyscy żyjący ludzie jej nie przeczytają. Ale są też dzieła takie jak to, o których możesz opowiadać innym, książki tak rzadkie i wyjątkowe, i twoje, że dzielenie się nimi wydaje się niemalże zdradą.
|
|
|
|
To tylko nasza, a nie gwiazd naszych wina
|
|
|
|
Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń.
|
|
|
|
wyglądasz jak wszystkie pragnienia mężczyzny i jedno więcej, o którym nie wiedział
|
|
|
|
marzenia mają dwie złe strony, że się nie spełniają albo się spełniają, tylko okazuje się wtedy, że szło o coś całkiem innego
|
|
|
|
nawet nie pamiętam kiedy straciłam siebie. kiedy zgubiłam się w tłumie ludzi. kiedy płakałam nie z bezsilności, a strachu i kiedy moje łzy spływały po policzku ze szczęścia przez ułamek sekundy
|
|
|
|
kłamstwo powtórzone sto razy w końcu stanie się prawdą
|
|
|
|
łatwiej słuchać niż zrozumieć słowa
|
|
|
|
nikt do mnie nie zadzwoni, nie napiszę sms'a czy jest w porządku.-szła drogą do domu z imprezy, która dała jej tyle radości. mówiła to wszystko na głos, by zrozumieć co tak naprawdę się wydarzyło. w końcu ogarnął ją żal. nie za nim. za tym, że będzie musiała czekać na ruch ze strony znajomych, którzy w końcu zapragną się z nią skontaktować. jestem bezsilna.
|
|
 |
|
Jest coś zabawnego w powracaniu do domu. Wygląda tak samo, pachnie tak samo. Tak samo się czujesz. Zdajesz sobie sprawę, że tylko ty się zmieniłeś...
|
|
|
|
“ Kochałem ją , nie za to jak tańczyła z moimi aniołami, lecz za to w jaki sposób dźwięk jej imienia potrafił uciszyć moje demony. ”
|
|
|
|
'- Jaka Ona była?
- A płakałeś kiedyś, synu?
- Każdy chyba..
- Ja płakałem, gorzko płakałem, jak było mi źle, jak jej nie było, nie miałem jej, a chciałem, potrzebowałem.
Wiedziałem od początku, że tylko ją.. i tylko z nią, wszystko. Z nią
leżeć w słońcu, z nią wędrować, jak oglądać świat to jej oczami, mówić,
to jej ustami... ale znikała i nie miałem jej, i sił też nie miałem, i
łamałem się jak sucha gałąź. I rwałem włosy z głowy, myśląc, jak ją
zatrzymać, kiedy traciłem ją z oczu. Potrzebowałem jej głosu, śmiechu, jej łez, bardziej niż ona mnie całego... Myślisz, synu, że mi wstyd? Postawiłbym pomnik i zapisał to wszystko na nim, i klękałbym przed nim, do końca życia.'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
