 |
|
jestem już zmęczony tym całym niekochaniem
|
|
 |
|
Znowu ten ciężki poranek. Zamykam oczy, ponieważ blask światła przysparza im zbyt dużo bólu. W żyłach rozchodzi się jeszcze wczoraj wypita wódka. To przez nią nie pamiętam znowu zeszłej nocy. Obracam się na bok, przytulam kobietę z którą spędziłem noc, lecz nie czuję nic. Całe uczucie którą ją obdarzyłem było tak bardzo ulotne. Zacząłem traktować je jak zabawki, z których każda kolejna nudzi się szybciej. Nie mogę już normalnie funkcjonować.. nie z myślą, że straciłem Ciebie już bezpowrotnie, na zawsze. Dlatego dzisiaj znowu się upiję i poszukam nowej zabawki, może ona wypełni chociaż na chwilę tą cholerną pustkę którą zostawiłaś po sobie.
|
|
|
|
mówiłem niemal milcząc. a w tym to ja jestem mistrzem, całe życie przegadałem w milczeniu i milcząc sam z sobą przeżyłem całą tragedie
|
|
|
|
kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, cóż ty wiesz o moich wewnętrznych cierpieniach i cóż ja wiem o twoich. nawet gdybym upadł przed tobą i szlochając powiedział ci o moich, cóż więcej mógłbyś wiedzieć o mnie niż wiesz o piekle, kiedy ktoś opowiada, że jest gorące i straszliwe.
|
|
|
|
musze żyć albo zawsze z Tobą, albo nigdy Cie nie oglądać.
|
|
|
|
moja mała, ja tak tęsknię za Tobą, że mi się w głowie mąci i sam snuję jakieś idiotyczne opowieści. jeśli nie wróce do Ciebie to chyba umre, a Ty wiesz, że jestem specjalistą w reżyserowaniu nieszczęścia.
|
|
|
|
usta pękają z niepocałowania Twoich
|
|
|
|
wszystkie miłości umierają i zaczyna się nowa wojna
|
|
|
|
wiesz, bywa, że pustka zalewa mi dusze i nie jestem w stanie powiedzieć ani słowa. bywa, że zapominam jak się oddycha i duszę się własnymi myślami.
|
|
|
|
czy świat umrze troche kiedy ja umre?
|
|
|
|
od tamtej pory już nie umiem żyć i nie umiem umrzeć
|
|
|
|
Dodaj komentarz
