 |
|
Ciało ulega zniszczeniu, gwiazdy się wypalają, piosenka się skończy, serce kiedyś obumrze. wszystko się kiedyś skończy, i nie mamy wpływu na to kiedy.
|
|
|
|
chodź, weź mnie za rękę, zrozum, że możesz. jesteś moim facetem i dziś Cię potrzebuję, chodź spełnij moje sny.”
|
|
|
|
Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami.
|
|
|
|
Hodujesz to w sobie i patrzysz jak rośnie. Karmisz to sobą a to rośnie i rośnie i chce sie wydostać, bo brakuje mu miejsca w Tobie. jesteś dla tego barierą, ograniczeniem. Jest podlewana smutkiem i samotnością. Może wyrosnąć tylko na ranach jakie ludzie Tobie zadali, na krwawiących i niezagojonych ranach. Blizny pokrywają ją, jej liście i łodygi. Ma kolce, dlatego z każdym dniem zadaje Ci coraz większy ból w środku. Owoce jej są trujące, tak samo jak ona cała. Z każdym dniem zabija Cię bardziej.
|
|
|
|
Każdy z nas ma swoja stronę, której nie pokazuje nikomu. Takie 'ja' wyłącznie dla siebie. Druga strona kartki, która jest zawsze pod spodem. Gdy wieszamy plakat na ścianie, pierwsza strona jest cały czas odsłonięta, lecz my tylko wiemy co jest pod spodem.
|
|
|
|
Tak długo wmawiasz sobie pewne rzeczy, że w końcu zaczynasz w nie wierzyć. To jakby rodzaj samobójstwa
|
|
|
|
w szkole powinni uczyć jak nie dać się otumanić miłości
|
|
|
|
Tak często mam ochotę wyłączyć się z tego świata. odejść, nie pozostawiając po sobie żalu. z daleka od tych kłamstw, chamstwa, zdrad i fałszu, od tych uczuć, które tak bezlitośnie ranią ludzi. w takich chwilach zatracam się w muzyce, bo tylko ona rozumie ból.
|
|
|
|
Twój zapach jest dla mnie jak narkotyk. zacznę sobie wkrótce dawkować fiolki Twoich perfum. tak w ramach zaspokajania mojego narkotycznego głodu, kiedy nie ma Cię obok
|
|
|
|
wpatruję się w swoje odbicie w lustrze... dlaczego to sobie robię? tracę głowę dla drobnego błędu, prawie odłożyłam prawdziwą siebie na półkę
|
|
|
|
masz w sobie coś takiego, że wiem, iż znowu zaryzykuję.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
