 |
nie mów że świat daje równe szanse, nie mów żebym uczył się żyć z dystansem.
|
|
 |
Powinnam była zrozumieć dystans Twoich oczu.
|
|
 |
widząc koniec, tęsknie za początkiem.
|
|
 |
i takie jest życie, że za zaufanie trzeba płacić.
|
|
 |
ile ja bym dała, żeby nie mieć już tych pytań.
|
|
 |
jak mam dalej żyć, powiedź bo nie rozumiem..
|
|
 |
przepraszam, że kochałam jedynie twoje brązowe oczy i ten przeuroczy uśmiech.
|
|
|
|