 |
|
no to opijamy urodziny z miśkami wracam jutro ,joł
|
|
|
|
technika biurowa z coświecejnizmuzykaxd ,joł
|
|
|
|
' Głowa do góry póki istniejemy. ' / skurwiiel
|
|
|
|
' i kiedyś pójdę do parku , usiądę na " naszej " ulubionej ławce , otworzę tymbarka , nie patrząc pod kapsel pierwszy raz w życiu i rozbiję go całą swoją siłą o ziemię . Wtedy kumpel podejdzie z butelką piwa i szlugą w rękach wręczając mi je , a ja uśmiechnę się do niego , biorąc już łyk z butelki zimnego Lecha . Tak . Wtedy zacznę nowy etap . Ten bez Ciebie. '
|
|
 |
|
słyszał wszystko co mówiłam. 'poczekaj' - usłyszałam jego głos przez mikrofon. stanęłam. 'przepraszam. przepraszam cię za wszystko. za to że cię zraniłem wtedy w mieście. za to co powiedziałem. wolałem zburzyć to ja, niż żeby zburzyli to wszystko inni. zwracam się teraz do was wszystkich. mam dość takiego życia, rozumiecie? śpiewać nie przestanę, ale dajcie mi spokój. ja nie chcę być sławny. chcę żyć ! nie dla kasy i dla fanów, tylko dla niej. kocham ją.' - powiedział. odwróciłam się. podszedł do mnie, popatrzył w oczy i pocałował. nie sądziłam, że stać go na takie coś..że się odważy. zrezygnował ze wszystkiego dla mnie. musiałam uwierzyć w tą miłość. nie miałam innego wyjścia. [cz.11] / mojekuurwazycie
|
|
|
|
nie chciałam ich unikać. to by było bez sensu. wokół mnie stali wszyscy uczniowie. 'czego wy ode mnie chcecie? co wam mam powiedzieć? że normalnemu człowiekowi, który realizuje swoje marzenia poprzez śpiewanie, zepsuliście życie? że robicie sensacje wokół niego, tylko dlatego bo śpiewa? bo robi to co kocha? zabraliście mu wszystko co najcenniejsze. zabraliście mu prywatność, prawdziwą rodzinę, prawdziwych znajomych. zabraliście mu życie normalnego nastolatka. nie potraficie tego zrozumieć, prawda? postawcie się w jego sytuacji chodź na moment. ja tak zrobiłam i zrozumiałam wszystko. spędziłam z nim cały dzień, który udowodnił mi, jak bardzo pragnie normalnego życia. nie zdajecie sobie sprawy, jak bardzo cieszył się, że przez jeden dzień miał spokój od was i od swojej sławy. to co robicie jest żałosne. zajmijcie się swoim życiem, bo w jego już za wiele spieprzyliście' - powiedziałam i poszłam, ignorując wszystkie spojrzenia skierowane w moją stronę. on tam był. [cz.10] / mojekuurwazycie
|
|
|
|
' nie mów nic . po prostu odejdź . tak będzie łatwiej. ' | choohe .
|
|
|
|
patrzyłam na niego ze zdziwieniem. kompletnie nie docierało do mnie to co mówił. 'myślałam, że naprawdę chcesz pomocy. i że masz w sobie uczucia. myślałam, że potrafisz być normalnym człowiekiem, dla którego liczy się coś więcej, niż tylko rzeczy materialne. masz tą bluzę, masz te okulary. i tak to wszystko jest nic nie warte. wspomnienia z dzisiejszego dnia też są nic nie warte' - powiedziałam, odwracając się. 'ja nie chcę, żeby ludzie to zepsuli, rozumiesz?!' - zatrzymał mnie. 'nawet nie będą musieli. ty już to zrobiłeś' - oznajmiłam i poszłam. nie powstrzymałam łez. to było coś okropnego. on był okropny..miał puste wnętrze. przez kolejne kilka dni nie mogłam się pogodzić z tym co się stało. nikomu o niczym nie wspomniałam. nie chciałam robić sensacji z tego, że cały dzień spędziłam ze sławnym facetem.chciałam zapomnieć, ale nie umiałam. przeszkodzili mi w tym też jego ludzie, którzy czekali na mnie pod naszą szkołą. dowiedzieli się o wszystkim.[cz.9] / mojekuurwazycie
|
|
|
|
'nie wiem. nie mój interes' - odpowiedziałam, śmiejąc się. świetnie się bawiliśmy, naprawdę. nie sądziłam, że właśnie TEN chłopak potrafi być taki, kiedy kryje się przed całym światem. 'i jak ci się podoba życie zwykłej dziewczyny?' - zapytałam, mając na myśli mnie. 'jest cudowne, naprawdę. takie życie jest życiem jak w bajce. jest cudowne. jest takie beztroskie, niewinne, bezproblemowe. moje tylko się takie wydaje, ale to jest istny koszmar. a ty jesteś cudowna. niewiele jest takich dziewczyn' - mówił. 'chyba czas się zbierać' - stwierdziłam. złapał mnie za rękę i poszliśmy w stronę miasta. 'no więc musimy to zakończyć' - powiedział, kiedy wchodziliśmy do centrum. 'ale że co zakończyć?' - zapytałam. 'no nas. wszystko co się dzisiaj wydarzyło' - oznajmił. patrzyłam się na niego ze zdziwieniem. 'i jeśli możesz oddaj mi moją bluzę i okulary, nie chcę by ktokolwiek dowiedział się, że się spotkaliśmy' - poprosił. [cz.8] / mojekuurwazycie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
