 |
|
Po części zawsze będziemy chcieli cofnąć czas - do tamtych momentów, wspomnień, rozmów. Zawsze wspomnienia nie będą oddawały wagi chwil przeżywanych w czasie teraźniejszym. Bieg czasu i nasza pamięć przekształcą barwy głosu, a skóra nigdy nie będzie paliła tak samo. Nie przekonuje nas to, iż przyszłość pisze nam kolejne scenariusze, też piękne w niektórych aktach, na pewno. Nie zgadzamy się z dawkowaniem. Chcemy mieć wszystko w tym jednym momencie. Nienawidzimy ćpuńskiego życia ze szczęściem w ramach narkotyku. Chcemy się zaćpać, umrzeć ze szczęścia, dzisiaj najlepiej - z winem zagrzebani w kołdrze.
|
|
|
|
Kiedyś możemy o tym porozmawiać, teraz nie bardzo rozumiem do końca konsekwencje, pojęłam schemat, idę do przodu, ciągnę wagonik osób, żeby nie zostawały tam z tyłu, zniszczeni, zmęczeni życiem, bez sił i nadziei. Przykleiłam do siebie tę plakietkę i teraz mam być silna, mam nad wyraz dobrze dawać sobie radę, postępować dobrze, bezbłędnie, i nieważne, że nie mam pojęcia jak, mam mętlik w głowie, multum ciężkich wyborów, nie, nieistotne, mam zwyczajnie to wziąć na swoje barki i poukładać. Nie składałam jeszcze tak skomplikowanej układanki.
|
|
 |
|
szczerze? nienawidzę siebie. nienawidzę tego, że potrafię tylko ranić, że nie przejmuję się cierpieniem innych. nie umiem szybko wybaczać i nie podaję nigdy pierwsza ręki. nie umiem zrozumieć wielu sytuacji, tolerować ich, czy się przyzwyczaić. nie znoszę chamstwa, a sama dość często bywam chamska. nie umiem powstrzymać słów, gdy coś mi nie pasuje. jeśli nie idzie coś po mojej myśli złoszczę się i wściekam. nałogowo palę i lubię napić się do urwania filmu. nie lubię, gdy ktoś przeklina w moim towarzystwie, a sama przerastam samą siebie w tym. wydaję sporo pieniędzy na rzeczy niepotrzebne, które po tygodniu i tak mi się znudzą. nie jestem trwała w związkach, lubię się bawić życiem. nie jestem idealna, w żadnym wypadku, lecz jestem sobą i to mi daje najwięcej satysfakcji.
|
|
|
|
lecz każda miłość jest piękna, a żeby była piękna musi być w Niej cierpienie, by później poczuć szczęście.
|
|
|
|
na pewno wiesz jakie to uczucie być zakochanym. gdy każde miłe słowo napisane przez Twoją sympatię doprowadza Cię do stanu wariacji. kiedy każde spojrzenie ulega zmianie koloru Twoich policzków. każde objecie sprawia motylki w brzuchu. każdy pocałunek zabiera Cię do siódmego nieba. ale czy wiesz jak kto jest być zakochanym, gdy osoba którą kochasz znajduje się spory kawał od Ciebie? gdy możesz tylko zamknąć oczy i sobie to wszystko wyobrażać, że jest obok Ciebie, przytula, całuje. gdy każdy dzień jest dla Ciebie żadnym ważnym, bo wiesz, że Go nie zobaczysz, że jeszcze musisz pocierpieć, potęsknić, aż w końcu Go ujrzysz. cholernie trudne to jest, kiedy możesz słyszeć Jego głos dobiegający z głośników, podczas rozmowy na skypie lub telefonicznej, gdy Go tylko widzisz przez kamerkę i nie wiesz co robi, nie wiesz z kim ale ufasz, bezgranicznie. wariujesz, kiedy przychodzą Ci do głowy różne myśli zdrady, złych wydarzeń, lub gdy się pokłócicie i nie wiesz co zrobi.
|
|
|
|
nawet nie wiesz jak za Tobą tęsknie, za każdą cząsteczką Twojego ciała. nie wiesz jak bardzo Cię potrzebuje, Twoich ust, ramion, dłoni, oczu, szeptu, głosu. nie wyobrażasz sobie jak bardzo chciałabym się w Ciebie wtulić, spojrzeć Ci w oczy, powiedzieć wszystko co leży mi na sercu. nie wiesz jak kilka wakacyjnych dni odmieniło moje życie. odkąd wyjechałeś moje życie wygląda zupełnie inaczej. chcę aby każdy dzień znikał jak najprędzej i jak najszybciej zaczęły się wakacje. czekam z utęsknieniem na Twą osobę, kiedy będę mogła zaspać obok Ciebie, obok Twojego ciała, a nie zdjęcia.
|
|
|
|
Sterta notatek, powtórki, gdzieś echo bierzmowania, egzaminów, wszystkiego, a tymczasem jedna jedyna ochota to schlanie się do nieprzytomności.
|
|
|
|
Pewnie zareaguję śmiechem, gdy powiesz mi, że za kilka miesięcy wszystko będzie już ustabilizowane w moim życiu, wszystko zdążę poukładać, dam radę, ale zrób to, proszę, bo potrzeba mi każdej dawki nadziei.
|
|
 |
|
Umrę bez niego. Naprawdę, jestem o tym przekonana. Bez niego będę tylko emocjonalnym wrakiem nieakceptującym zgiełku życia. Będę tylko martwą fakturą bolesnej i barwnej przeszłości. Będę niczym, będę tylko otchłanią po brzegi wypełnioną wspomnieniem Jego uśmiechu. Przeraża mnie to. Powinnam znaleźć plan B, a mówiąc szczerze drogę ucieczki. Powinnam się uwolnić i wygrzebując się niezdarnie któregoś ranka z Jego objęć zabrać stamtąd swoją duszę i serce. I zapomnieć o wszystkim. Tak byłoby najprościej – po prostu przestać pamiętać. Najbardziej na świecie chciałabym przestać go kochać nie skazując się tym samym na autodestrukcję. Desperacko chwytam Jego dłoń mając świadomość,że może to być najgorsza decyzja w moim życiu. Nazywam go szczęściem, chociaż to On zadaję mi najwięcej bólu. / nerv
|
|
|
|
To właśnie mój wymarzony związek. Nigdy nie chciałam żeby było zbyt łatwo, przecież miały być problemy i rozczarowania i łzy i całe noce spędzane na trudnych rozmowach. Wydawało mi się,że ból w związku jest naturalny, tak samo jak zazdrość czy pocałunek podczas rannego mijania się na schodach. Marzyłam o takim związku. Niezbyt prostym, pełnym niedopowiedzeń i niezrozumiałych gestów. Chciałam tego – śmiechu przez łzy, martwienia się o trzeciej nad ranem podczas gdy Ty zaliczasz gruby melanż, chciałam ciepłych słów schładzanych zimnymi gestami, godzin przerażanych w milczeniu ze wzrokiem uparcie utkwionym w sufit, wyciągania się z dna i rozbierania z emocji. Nie wiedziałam tylko,że to tak cholernie trudne, nie wyobrażałam sobie,że tak łatwo się upada a tak trudno jest powstać. Doświadczyłam przecież tyle bólu,że desperacką miłość klasyfikowałam jako schorzenie najlżejsze. Tak bardzo się myliłam. / nerv
|
|
|
|
Dodaj komentarz
