 |
|
24. W zagubionej przestrzeni trwam, a cały świat płynie obok gdzieś..
|
|
 |
|
Czasem po prostu coś pójdzie nie tak, pewne rozrzucone kawałki przestają do siebie pasować tak jak wcześniej. Teraz jesteśmy tylko rozsypanką. Rozsypanką zbędnych słów, ale i tych niewypowiedzianych. Rozsypanką uczuć, które wymywają w naszych wnętrzach to co wcześniej liczyło się ponad wszystko inne. Rozsypanką gestów, które wcześniej mówiły więcej niż słowa. Jesteśmy własną rozsypanką, której jeśli nie my, nikt nigdy więcej nie będzie w stanie złożyć od nowa. To trudne, prawda? Gdy z rąk wymyka nam się coś, czego przecież byliśmy tak bardzo pewni. Coś, za coś zabiłbyś wcześniej. Tu czas jest zabójcą. Przemijanie? Proszę, nie mów nigdy więcej, że czasem coś musi się zmienić, by przyszło coś lepszego, miłość nigdy się nie zmienia. / Endoftime.
|
|
 |
|
25. Dławi mnie tlen, a każdy dzień wymyka się..
|
|
 |
|
28. Chciałabym zasnąć na 4 tygodnie i obudzić się od jednego pocałunku najsmaczniejszych ust świata. Wraz z tą przepiękną chwilą minęłaby cała tęsknota, która przesiąknęła do każdego milimetra sześciennego mojego ciała. Nie musiałabym już czekać 2 419 200 sekund, które na tę chwilę pozostały do możliwości objęcia najwspanialszych ramion. Tak, chcę zasnąć na 28 dni..
|
|
 |
|
Dlaczego nic nie może być takie proste? Dlaczego zawsze nic nie układa się tak jakbyśmy chcieli? Dlaczego? ...
|
|
 |
|
"I po co czytasz komentarze sfrustrowanych miernot?
/Niech się durnie trują jadem, oszczędź sobie złego..." ..
|
|
 |
|
Zadaję za wiele pytań. Dlaczego? Po to żeby potem tylko cierpieć? Chcę wiedzieć zbyt dużo, podobno zawsze byłam ciekawa, czasem bez granic, wierciłam dziury by uspokoić własne myśli, jednak czy je uspakajałam? Po części tak. Tą drugą częścią najlepiej byłoby w ogóle się nie przejmować, gdyby nie to, że zadawała pojedyncze ciosy. Sama je sobie zadawałam. Gdy nie mówiłam o swoich planach, gdy łączyłam historie, czytałam wszystkie te wspólne rozmowy i mierzyłam zbyt odlegle. Gdy wiedziałam tylko ja, gdy tylko ja chciałam możliwe, że zbyt wiele. Moje chcieć to nie móc. Może za mało się staram? A może zwyczajnie to nie mój czas, nie moje miejsce. / Endoftime.
|
|
|
|