 |
|
Percepcja mojej mentalności nie obliguje mnie do dalszej konwersacji z Tobą biorąc pod uwagę wizualne aspekty tej kwestii.
|
|
|
|
Analiza twojej wypowiedzi rzuca mną o ziemię.
|
|
|
|
Rozpatrując sprawę retrospektywicznie, dochodzę do konkluzji iż twoje idiokryzmy na temat mojej aparycji są wręcz efemeryczne.
|
|
|
|
Czasami trzeba się wyindualizować z rozentuziomowanego tłumu.
|
|
|
|
Jeżeli weźmiemy pod uwagę przeistoczony energizm deizmu kreacyjno mistycznego to jego ortodoksyjność resublimuje wszelkie strukturalizmy egzystencjalne.
|
|
|
|
Więc dochodzimy do konkluzji iż ewenement jest ewidentnym paradoksem konstruktywnej rekapitulacji skolidowanej na adekwatnych arkanach pryncypalnej dystrybucji.
|
|
|
|
Abstrahując od altruistycznych zagadnień metafizycznego pietyzmu nieadekwatnie jestem gotów pokuszę się o stwierdzenie że konwersacja z Tobą pobudza moje zmysły.
|
|
|
|
Uwierz wstyd mi, za ten czas, za to miejsce,
Ludzi wartości, bo ten świat zgubił serce.
|
|
|
|
Zapytałeś, czy wciąż Cię kocham, czy nadal rysuję we wszystkich przedmiotowych zeszytach serduszka, a w nich Twoje imię, czy nadal zrobiłabym dla Ciebie wszystko, czy mam jeszcze motylki w brzuchu na Twój widok, a ja skłamałam prosto w oczy, że nie. Więc odszedłeś. Ale licz się z tym, że to przez Ciebie. To ty nauczyłeś mnie kłamać.
|
|
|
|
Chyba potrzebuję okularów, bo mówisz, że jesteś, a ja Cię nie widzę...
|
|
|
|
Ci mężczyźni, z którymi byłam po naszym rozstaniu...
w każdym z nich znajdowałam jedną z Twoich cech.
Tylko pod tym względem każdy z nich był do Ciebie podobny,
reszta była tylko złudną, plastikową maską,
która odpadała przy dłuższej znajomości.
Dlaczego nie możesz wrócić ?
|
|
|
|
wolałabym nie chcieć, niż nie móc.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
