 |
|
czy świat umrze troche kiedy ja umre?
|
|
|
|
od tamtej pory już nie umiem żyć i nie umiem umrzeć
|
|
|
|
i gdzie twój język, który by koił ból wynikły z przegryzionego słowa kocham?
|
|
|
|
padasz deszczem w sam środek serca
|
|
|
|
przeklinaj życie swoje, które nie będzie życiem tylko konwulsyjną agonią topielca, uduszonego w gnijącej ziemi
|
|
|
|
wtul się we mnie, przecież jesteś moja
|
|
|
|
jesteś piękna, ale nie chciałbym Cię przerżnąć, bo kiedy byłoby po wszystkim, nie chciałbym, żebyś czuła się zerżnięta. chciałbym się z Tobą kochać i byłbym pewnie niezdarny i niezręczny, ale kiedy byłoby po wszystkim, chciałbym, żebyś czuła się kochana.
|
|
|
|
dotychczas wychodziłem co noc. wszystko dobrze, póki się chodzi. byle nie usiąść, bo wtedy sufit spada na głowe.
|
|
|
|
żeby była, żeby chciała być, żeby nie zniknęła
|
|
|
|
tyle bólu. tyle bólu, który tak wielki, za wielki, żeby go można odnaleźć w tych słowach.
|
|
|
|
jestem zagmatwany w sobie do obłędu
|
|
|
|
część życia to czekanie. na przykrość, na przyjemność, nie wiadomo na co.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
