 |
|
każde z Nas nie zawsze było do końca szczere. często kłamaliśmy i oszukiwaliśmy się nawzajem. złamywaliśmy obietnice. wyrządzaliśmy sobie krzywdy, które ostatecznie ukazywały się w formie łez. momentami nie do końca sobie ufaliśmy. byliśmy podejrzliwi. często skakaliśmy sobie do gardeł, jakiś czas później odnajdując ukojenie w swoich bezpiecznych ramionach. ale nigdy żadne z Nas nie dotknęło innych ust, nie chwyciło innej dłoni i nie rozpaliło miłości w innym sercu. [ yezoo ]
|
|
 |
|
I już dziś piszę list do świętego Mikołaja, by zdążył przeczytać, by nie zapodział się gdzieś w tumanie innych, by od razu zaczął zdobywać dla mnie prezent, który jest nie lada wyzwaniem, by znalazł odpowiednio wielkie pudło w którym Cię pomieści, kochanie.
|
|
|
|
kiedyś było prościej. była woda zamiast wódki. paluszki zamiast papierosów. były zabawy w rodzinę, w sklep, czy restaurację. każdy mógł zostać lekarzem albo dyrektorem jakiejś firmy. byliśmy perfekcyjnymi piosenkarzami. porozumiewaliśmy się bez komórek i internetu. a berek był jedną z ulubionych zabaw. dawniej świat wydawał się być łatwiejszy. bez bólu pękającego serca, tęsknoty i nadziei na lepsze jutro. [ yezoo ]
|
|
 |
|
Rodzina siedzi przy obiedzie. Syn pyta ojca:
-Tato, ile jest rodzajów biustów?
Ojciec, nieco zaskoczony,odpowiada:
- Cóż, właściwie trzy, zależnie od wieku kobiety: jak ma 20 lat są jak melony,
okrągłe i twarde.Jak ma 30-40 lat są jak gruszki- wciąż ładne, ale nieco
wydłużone, a po 50-tce są jak cebule...
- Cebule?- dziwi się syn
- tak, patrzysz i płaczesz
Wkurzyło to nieco żonę i córkę, która zapytała matkę:
- Mamo a ile jest rodzajów ptaszków ?
Mama uśmiechnęła się o odpowiedziała :
-Też trzy, zależne od wieku faceta- u 20-stki jest jak dąb- twardy i potężny.
Jak facet ma 30-40 lat. Jest jak brzoza- elastyczny ale niezawodny, a po
50-tce jest jak choinka na Boże Narodzenie
-Jak choinka? - dziwi się córka
- Tak, te drzewo jest martwe, a bombki wiszą tylko dla ozdoby...
|
|
|
|
wiesz co najbardziej boli ? Gdy idziesz w te same miejsca,bez tych samych ludzi.
|
|
|
|
Poszłam razem z nim na balety, usiedliśmy w kącie, po czym dołączyli do nas znajomi. Wśród nich była , była dziewczyna mojego przyjaciela ' widzę że się nieźle bawisz' zaśmiała mi się w twarz ' a co nie mogę?' zapytałam ' nie no, ja nic nie mówie, twój przyjaciel leży w grobie a Ty się tak nieźle bawisz' rzuciła ' odpierdol się' krzyknęłam, ' no co? najwidoczniej on cię nie kochał, bo nie pomyślał o tobie przed powieszeniem się' zaśmiała się ' odpierdol się kurwa! a ty się dobrze z tym czujesz? co ? to przecież przez ciebie się powiesił, On oddał ci całe serce, lecz ty je oplułaś i pokopałaś , dumna jesteś z siebie?!' wydarłam się na nią, nie wiem dlaczego ale muzyka ucichła, wszystkie twarze była skierowane na mnie ' wychodzę' rzuciłam do Pawła i zalana łzami skierowałam się w miejsce, gdzie nie byłam od tak dawna , do naszego sekretnego miejsca, tam gdzie zawsze spędzaliśmy całe dnie, gdzie nasza szara rzeczywistość stawała się taka kolorowa ...
|
|
|
|
"Kiedyś, jeszcze jako dziecko zapytałem ją, jak jest w piekle. Matka odpowiedziała mi wtedy zadziwiająco pewnie, jakby już tam była, jakby to była autopsja, a nie wyobrażenie: - Synku, w piekle na powitanie pokazują Ci wszystkie twoje niewykorzystane szanse, pokazują, jak wyglądałoby Twoje życie, gdybyś we właściwym czasie wybrał właściwe wyjście. A potem pokazują Ci wszystkie te chwile szczęścia, które straciłeś śpiąc, wiesz, synuś, że my przesypiamy połowę życia? I tym wszystkich śpiochom takim jak Ty pokazuje się w piekle, co mogliby w życiu osiągnąć, gdyby budzili się w porę. - A potem? Mamusiu, co się dzieje potem, kiedy to już wszystko pokażą? - Potem, synku, zostawiają Cię samego z Twoimi wyrzutami sumienia. Na całą wieczność. Nie ma już nic ani nikogo. Tylko Ty i Twoje wyrzuty sumienia..."
|
|
|
|
" - Wiesz, dlaczego wszystkie historie miłosne dobrze się kończą? - kręcę głową. - Bo kończą się zbyt szybko - ciągnie. - Kończą się zaraz po pierwszym pocałunku. Nie pokazują tego całego szajsu, który jest później. No wiesz... życia. "
|
|
|
|
Może tak by to właśnie wyglądało, gdybyś umarł. Może bym rozpaczała, żałując, że nie została mi dana jedna minuta więcej. Może poświęciłabym czas i pieniądze na kontakty z medium, jednym, drugim i trzecim, odszyfrowując przesłania ze świata duchów, w nadziei na odnalezienie Ciebie, bym mogła Ci powiedzieć to, czego nie powiedziałam. Może zaglądałabym dwukrotnie w każde lustro i okno wystawowe, żeby jeszcze raz ujrzeć Twoją twarz. Może leżałabym w łóżku, tak jak teraz, zaciskając pięści z całej siły, starając się przekonać siebie, że stoisz, prawdziwy, z krwi i kości, tuż przede mną. Przypuszczam jednak, że gdybyś umarł, nie miałabym już najmniejszej szansy. Nie zdołałabym Ci powiedzieć tego, co powinnam Ci powtarzać dzień w dzień: kocham Cię.
|
|
|
|
Naprawdę chcesz wiedzieć, jak było bez Niego w domu? Stale czułam Jego obecność. Tak jak teraz. Nie kładę się spać, bo czasem budzę się w środku nocy i czuję Jego obok siebie. Czy to ma jakieś znaczenie? Czasami, gdy jestem sama, wydaje mi się, że On za mną stoi, patrzy na mnie. Jakby nigdy nie odszedł. Jakby zawsze był tuż obok. [ Jodi Picoult ]
|
|
|
|
Dodaj komentarz
