 |
TRACĘ ODDECH, GDY WIDUJEMY SIĘ PRZYPADKIEM.
|
|
 |
Ciekawa jestem co mówisz , gdy ktoś pyta o mnie
|
|
 |
Jak można tyle czasu myśleć o jednej osobie?
|
|
 |
wszyscy siedzimy i myślimy o ludziach którzy odeszli z naszego życia
|
|
 |
i jak długo będziesz przeżywać rzeczy, które odeszły?
|
|
 |
Jestem tak żałosną osobą, że zaczynam płakać nad sobą.
|
|
 |
A to, że mam wyjebane pisałam ze łzami w oczach.
|
|
 |
Ważne jest, aby pozwolić pewnym osobom odejść. Uwolnić się od nich. Odciąć. Zamknąć cykl. Nie z powodu dumy, słabości czy pychy, ale po prostu dlatego, że dla nich już nie ma miejsca w Twoim życiu.
|
|
 |
Każdy z nas ma swoją ławeczkę. Nawet nie jedną. Mamy takie miejsca, do których potrzebujemy wracać, nawet jeśli pamięć o nich budzi w nas tęsknotę. Miejsca, które opowiadają naszą historię, piękne chwile z tymi, którzy kiedyś byli nam bliscy. To podwórka naszego dzieciństwa, domy naszych rodziców, dziadków, pierwsze pocałunki, spacery, obietnice, wyznania, rozczarowania. Gorycz rozstań. To piosenki, które razem słuchaliśmy, słowa, których nie chcemy zapomnieć. Często łapiemy się na naiwnej wierze, że może one wcale nie były ulotne i musimy jeszcze trochę poczekać?
|
|
 |
chciałabym aby ten rok był 'ach' a nie 'ech'
|
|
 |
Należę do tych osób, którym - kiedy się złoszczą i denerwują - łzy napływają do oczu, co jest okropne, bo tak bardzo chcesz być silnym, ale i tak masz tę przeklętą wodę w oczach
|
|
 |
Zagubiłam się w tym chorym świecie, który jest pełny rozczarowań i niepowodzeń. Zgubiłam się i nie mam pojęcia, którą drogę znów wybrać, aby stąd wyjść, bo boję się każdego ruchu. Czuję strach, że zbłądzę ponownie na krętą drogę, z której nie odnajdę tak szybko wyjścia. Bo nie mam już na to sił, aby szukać miejsca, które będzie dobre, które pokaże mi, że warto jeszcze iść bez błądzenia, bez strachu i niepewności.
|
|
|
|