 |
|
Jak wytłumaczyć sercu że to już koniec?
|
|
|
|
Wstaje już po raz ostatni, licząc
na lepsze jutro
z nadzieją ze zobaczę się w
kolorach patrząc w lustro
wstaje po to by jutro, znowu
bezsilny kucnąć
kucam by wstawać, wstaje by
stawiać czoła smutkom !
|
|
|
|
najmniejsza przykrość, potrafi
bardzo zranić
taki jestem, i co mam się z tego
powodu zabić
nie mogę tego zrobić a potrafił
bym tak czuje
nie mogę zostawić tych których
kocham i szanuje
nie mogę, po prostu to jeszcze
nie jest czas na to
nie jeszcze, nie teraz, nie dam
satysfakcji szmatą!
|
|
|
|
daj mi siłę, żebym nie musiał jutro
walczyć ze smutkiem,
nie stój bezczynnie, popatrz
głębiej czasami
tego jak mi jest źle nie wyrażę
nawet łzam.
|
|
|
|
siedzę i pisze smutek wplątał cie
w cisze
tak jak wczoraj, tak dzisiaj, nic się
nie zmienia
to samo cisza, smutek, smutek,
cisza na przemian
wszystko to samo, ja i ten sam
szary pokój.
|
|
|
|
nie jest dobrze i nie będzie
dobrze już raczej
co z tego kogo to obchodzi ze
płacze
co z tego nie ma szczęścia jest
tylko zamęt
kolejna słona łza rozpuszcza
atrament.
|
|
|
|
czesto nie mam powodu do
radości coś mnie gniecie
nie musisz mnie kochać żeby to
zrozumieć przecież
możesz po prostu się zamknąć
dać mi spokój !
pójść sobie gdzieś i patrzeć po
cichu z boku
|
|
|
|
Zamazuje i miesza prawdę z
kłamstwem zapomniałeś już co
jest realne nie wiesz co się dzieje
dookoła czyjś ciepły głos
bezustannie cie woła.
|
|
|
|
Proszę, otwórz tą klatkę, proszę,
otwórz tą celę,
chcę na to patrzeć i niech zniknie
cierpienie.
|
|
|
|
Kocham samotność, tak, proszę,
podejdź bliżej,
kocham ciszę tak mocno, mów
do mnie głośno, bym mógł
słyszeć.
|
|
|
|
Może umiem tylko ranić, dławić
w sobie smutek,
nie mogąc go zabić i za nic stąd
uciec,
próbując zabić tę próżność bez
granic,
co cztery ściany zburzę w murze
inicjały.
|
|
|
|
Nie chce już żyć.. Niech to moje życie się już skończy..
|
|
|
|
Dodaj komentarz
