 |
|
` każda historia ma swój początek i koniec. tej to już koniec.
|
|
|
|
` czas teraźniejszy.. najtrudniejszy czas w moim życiu..
|
|
|
|
` następnym razem tylko delikatnie przymknę oczy, zbliżę się do Ciebie ostatni raz, stanę na palcach, aby dosięgnąć Twoich ust. ostatni raz spojrzę Ci głęboko w oczy i poczuję Twoje ręce na moich biodrach. ostatni raz dotknę rękoma Twojej twarzy i powiem cicho, żebyś wypierdalał z mojego życia.
|
|
|
|
ona zrozumiała, że musi o nim w końcu zapomnieć. on, gdy zobaczył ją z innym poczuł, że tęskni.
|
|
|
|
` Chcesz ze mną być ? Świetnie. Masz mnie w dupie ? Przeżyje. Ale kurwa błagam powiedz mi to, wykrzycz mi to w twarz choćby na przystanku pełnym ludzi, nie każ mi katować się domysłami.
|
|
|
|
` podjęłam ostateczną decyzję: jeszcze się zastanowię.
|
|
|
|
` Nie mam przed tobą tajemnic, po prostu są rzeczy o które nie pytałeś .
|
|
|
|
Z każdym kolejnym błyskiem i słyszanym grzmotem w Jej oczach widniało coraz większe przerażenie. siedziała skulona na łóżku pod kołdrą. nagle przyszedł sms: ' no nie bój się, właź pod kołdrę, załóż słuchawki i śpij'. uśmiechnęła się sama do siebie, po czym właśnie tak zrobiła. obudziły ją rano promienie ciepłego słońca. wystarczył jeden sms od Niego by przezwyciężyła strach i dziwne przekonanie , że burza może Jej coś zrobić, a kołdra ją przez nią ochroni..
|
|
|
|
Stali otoczeni wiatrem i cichym śpiewem nocnego miasta. Spojrzała w niebo i wyszeptała 'Jak ładnie.' Uśmiechnął się delikatnie i wciąż patrząc na nią powiedział 'Bardzo.' Złączyli się w spojrzeniach. 'O czym myślisz?' Zapytała. 'Pozwól mi nie mówić nic i tylko patrzeć.' Zacytował ten fragment w taki sposób, że jej twarz oblały rumieńce, a serce zapomniało jak ma bić. Uśmiechnął się i uniósł jej twarz. 'No, nie wstydź się.' Mruknął. Odwróciła się na pięcie i wróciła na murek, żeby trochę ochłonąć. Usiadł obok. 'Znam chyba lepszy fragment z tego kawałka.' Powiedziała z uśmiechem. 'Jaki?' Padło pytanie. 'A nie powiem Ci. Sam do tego dojdziesz.' Odpowiedziała. 'No niee...Zagadka na całą noc.' Szepnął. 'Nie. Wrócisz do domu i sprawdzisz. Będziesz wiedział o co chodzi.' Zaśmiała się cicho. Rozstali się wśród kropel deszczu. Zanim doszła do drzwi dostała sms'a: 'tylko patrz i spojrzeniem wyznawaj mi miłość...następnym razem, obiecuję.' Przymknęła oczy, uśmiechała się.
|
|
|
|
I kiedy tak patrze w okno, leżąc na łóżku z nogami na ścianie i słuchawkami w uszach zastanawiam się czy choć przez jedną jedyną sekundę zatęskniłeś za moją obecnością, za moimi głupimi żartami i irracjonalnymi pomysłami, czy choć przez jeden, jedyny raz powiedziałeś szeptem "brakuje mi jej".
|
|
|
|
Pędem wbiegła na szpitalny korytarz. Obijała się o ludzi, aż w końcu czyjeś silne ramiona mocną ją objęły. Spojrzała na wysokiego blondyna. Czuła się taka krucha, bezradna, jakby była ze szkła. Za delikatna na takie momenty. Poprowadził ją na krzesło. 'Mój brat. Przywieźli go. On tu jest, jest tu. A ja muszę z nim porozmawiać. Muszę go opierdolić za to, że tak szybko jechał. Gdzie on jest?' Wpadła w słowotok. Nerwowo ściskała w dłoni telefon. Chłopak nie opowiedział, a ona ze szlochem w ustach powtórzyła pytanie, które raniło jej wnętrze. 'Gdzie jest mój brat?' Blondyn jedynie pokręcił przecząco głową. Przez chwilę, nienaturalnie, nie wydusiła z siebie słowa. Wstała wolno i wyszła przed szpital. Deszcz oblewał jej ciało, czuła, jak wiatr otula jej ramiona. 'Boże. Ty chyba jednak nie istniejesz.' Powiedziała zachrypniętym, przepełnionym bólem, głosem. Zbierali ją później z ziemi; zmarzniętą, zapłakaną i przemoczoną. Nigdy już nie popatrzyła.
|
|
|
|
` chciałabym zobaczyć jak zareagujesz na wieść , że opuściłam ten świat .
|
|
|
|
Dodaj komentarz
