Minęło już tyle czasu, nawet nie wiem kiedy. Nie rozpamiętuję, nie myślę. Ale wystarczy, że przyjdzie taki dzień, jak dzisiaj - zaczyna się zwyczajnie, ale potem to wszystko wraca i uderza we mnie ze zdwojoną siłą.
Nie chcę winić nikogo z nas, rozpamiętywać gorzkich chwil, wiecznie rozliczać z kłamstw. Nie chcę słuchać wyjaśnień, zbędnych słów. Jaki to ma teraz sens, gdy coś umknęło bezpowrotnie?