 |
Ten pocałunek miał dodać otuchy, powiedzieć wszystko,czego nie było czasu wyrazić słowami.
|
|
 |
nie ma Cię kilka miesięcy , a czuję jakbyś nigdy nie istniał , a wspomnienia to wymysł wyobraźni , może to i lepiej /s
|
|
 |
najgorsze są jesienne noce , wtedy powraca wspomnienie zeszłorocznych nocy , wspólnego życia , nie z samotnością , wtedy jeszcze z Tobą/s
|
|
 |
nie umiem powiedzieć , że jestem szczęśliwa , nie mam nikogo , jestem samotna , nie potrafię już powiedzieć niczego najbliższym mi osobom , trzymam każdą , nawet najmniejszą emocje w sobie , nie ufam , nikomu , bez wyjątków . każdy rani , krzywdzi , robi wszystko by było jeszcze gorzej , pierdolony fałsz w oczach pełnych miłości , bajki /s
|
|
 |
nigdy nie zapomnę tych oczu zaraz po rozstaniu , tego spojrzenia na mnie , oczu pełnych niekłamanej nienawiści , te oczy nie chciały mnie więcej oglądać , wtedy je znienawidziłam , samą siebie też /s
|
|
 |
|
Uwielbiałam ten moment kiedy opowiadał o swojej wymarzonej przyszłości i większość jego marzeń pokrywało się z moimi. Czułam wtedy, że poznałam tego właściwego mężczyznę, z którym spędzę resztę życia. To tak jakbym spotkała swoją pokrewną duszę, która chce tego samego co ja. I chociaż nie we wszystkim się zgadzaliśmy i kryliśmy w sobie pewne sprzeczności to zawsze wierzyłam, że to właśnie przeciwności się przyciągają. On przyciągał mnie strasznie, a miłość to wszystko umacniała, ale później wystarczyła chwila, jeden moment i ktoś roztrzaskał wszystkie moje marzenia. Poczułam jakby on nie pamiętał, że mieliśmy razem budować swój świat, jakby zmienił swoje priorytety i zapomniał ująć mnie w swoich nowych planach. Wiesz, chyba jednak nie powinno się zamykać wszystkich swoich marzeń w tylko jednej osobie, by razem z nią nie tracić wszystkiego co się ma. / napisana
|
|
 |
|
Tuliła poduszkę późnymi wieczorami by czuć ciepło. / i.need.you
|
|
 |
Ziomuś nie jestem wszyscy, nie mam na imię każdy..
|
|
 |
|
Daj mi ciepło, otul szeptem Twojego ciała, pozostaw swoje linie papilarne na każdej komórce mojego ciała i kochaj, kochaj tak, że każdy oddech będzie naszą wspólną przyszłością.
|
|
 |
Teraz jest trochę inaczej, trochę mniej wesoło, trochę mniej życia w życiu, trochę mniej uśmiechu w uśmiechu, bo zniknęłaś, rozpłynęłaś się w moich ramionach, a ja nie mogłem Cię zatrzymać. Powiedz, może trzymałem Cię zbyt mocno? Może za bardzo chciałem być dla Ciebie, mieć Cię tutaj, przy sobie, codziennie. Może po prostu za bardzo kochałem? Może przestraszyłaś się uczucia, które mną zawładnęło do tego stopnia, że chciałem dzielić się nim z Tobą każdego dnia. Teraz tylko płaczę, wiem, że nie powinienem, lecz co mi pozostało? Wiem, że łzy, nie zwrócą mi Ciebie, lecz to jedyny sposób, by wyzbyć się negatywnych emocji, które przygniotły moje serce w momencie, w którym odeszłaś. Może jutro wrócisz? A może dziś? Otwieram swe ramiona ponownie, w nadzieii, że za chwilę się w nich pojawisz. Nadzieja - jedyne, co mnie nie opuści i w co będę wierzył, do czasu, aż znów będę mógł budzić się i czuć jak Twój uśmiech dotyka moje serce./mr.lonely
|
|
 |
|
Zrozumiałam,że w moim przypadku cierpienie nie ma większego sensu.Przecież to nie dla Ciebie ubierałam najlepsze ciuchy,kiedy mieliśmy się spotkać.To nie dla Ciebie tak szczerze się uśmiechałam i chętnie wychodziłam z domu.Nie dla Ciebie każdego dnia stojąc przed lustrem,z przekonaniem w głosie mówiłam,że dam radę.To dla Niego,dla Twojego przyjaciela,z którym przychodziłeś,myśląc,że jestem tylko Twoja.Dla Niego chciałam być kimś lepszym,dla Niego chciałam zapomnieć co dzieje się z moim sercem,kiedy mnie całujesz.On wiedział.Był świadomy tego,że już dawno oddałam mu serce,a Ty byłeś jedynie przynętą dzięki której częściej mogłam się z nim widywać.I wiesz co?Cieszę się,że właśnie tak to wszystko się skończyło.Byłeś dla mnie za dobry,zbyt wiele chciałeś mi dać,ale ja wcale tego nie chciałam.Przy Tobie miałam wszystko prócz miłości,którą dał mi On.Czy teraz rozumiesz,dlaczego nie wybrałam Ciebie?Ocknij się,porzuć wszystko i zacznij w końcu kochać,zanim stracisz kolejną szansę na miłość.
|
|
 |
|
Chciałabym, żeby ktoś poczuł to, co ja czuję, żeby ktoś zobaczył jak czasem ciężko być mną, jak straszne potrafią być moje dni i jak okropnie ciemne są moje noce. Chciałabym, żeby ktoś mógł chociaż na chwilę być mną, zobaczyć jak to jest. Ktoś mógłby na jakiś czas zamieszkać w moim świecie i poczuć to, co czuję każdego ranka, zobaczyć w sobie ten straszny ból i zmuszać się do tego, żeby nikomu go nie pokazać. Bo najgorzej jest, kiedy widzę ból w swoich oczach, na swoich ustach, na dłoniach, na twarzy, wszędzie. Chciałabym na chwilę oddać komuś to wszystko. Każdą nieprzespaną noc, każdy samotny dzień, którzy pusty oddech i wewnętrzny krzyk. Może byłabym w stanie nawet oddać komuś swoją duszę, na chwilę. Nie wiem tylko, czy ktokolwiek chciałby mnie od tego uwolnić, czy jest ktoś,kto może to wszystko ode mnie zabrać i sprawić,że przestanę się bać i przestanie mnie boleć wszystko, czego dotknę. Chciałabym pozbyć się swojego bólu, wyrzucić go z siebie i już nigdy więcej nie czuć./black-lips
|
|
|
|