 |
 |
i gdy jest już wreszcie przy tobie, chociaż jesteś zupełnie naga, chcesz - dla niego - rozebrać się jeszcze bardziej.
|
|
|
|
|
Uwielbiam, gdy chcę wyrwać się z twoich rąk w wyniku jakiegoś banalnego „focha”, a Ty zatrzymujesz mnie, mocno trzymając w ramionach.
|
|
|
|
|
'' chcę zasypiać, gdy nawet nie ma Ciebie. ze świadomością, że żyjemy dla siebie. ''
|
|
|
|
|
Dobrze jak ludzie w związku się czasami kłócą. Lepsze to niż obojętność, niż machnięcie ręką na problemy i udawanie, że nic się nie dzieję. Gdy się kłócicie to znaczy, że obojgu Wam zależy, że to wszystko jeszcze ma dla Was sens i próbujecie naprawić to co po drodze się pierdoli.
|
|
|
|
i odkąd mam Jego, nie obchodzi mnie opinia innych. nie obchodzi mnie to, że ktoś mnie nie lubi. nie przejmuje się, gdy ktoś mnie obrazi. obchodzi mnie tylko Jego opinia. nie interesuje mnie to, co pomyślą o mnie ludzie, gdy całuje Go na środku chodnika. nie obchodzi mnie co pomyślą sobie o mnie ludzie, gdy zobaczą mnie na ulicy w koku i bez makijażu. obchodzi mnie tylko ON :* [691]
|
|
 |
|
Kiedy ktoś nie docenia Twojej obecności, pozwól mu poczuć, jak to jest bez Ciebie.
|
|
|
|
|
Mogę być zmęczona, smutna, zła, zdenerwowana, ale zawsze będę jednocześnie szczęśliwa, bo wiem, że mam Ciebie.
|
|
| 691 dodał komentarz: do wpisu |
30 kwietnia 2013 |
 |
|
I wiem, że chciałby być kimś więcej niż kumplem i wiem, że tak kurewsko się starał, a ja powiedziałam mu zwykłe "nie". I wiem jak cierpi, ale nic nie mogę z tym zrobić, bo nie zmuszę się do kochania go./esperer
|
|
|
|
|
Burza uczuć. Sztorm łez. Huragan smutku.
|
|
|
|
I dotyka mnie on, lecz nie ten. I próbuję jakoś iść do przodu, a ciągle stoję w miejscu. I niby seks, ale nie kochanie./esperer
|
|
|
|
Całował mnie, a ja nie czułam nic, jakby to wszystko działo się poza mną, jakby jego wargi wcale nie spoczywały właśnie na moich. W jego oczach oczach widziałam ten błysk, a we mnie był tylko wstręt do niego i dwa razy większy do siebie, Udałam, że wszystko jest dobrze, chwyciłam znowu jego rękę i wszystko tłumaczyłam sobie stresem związanym z nową sytuacją. Kiedy wracałam sama do domu ryczałam jak małe dziecko, tarłam wargi rękawem i plułam co jakiś czas, jakbym brzydziła się własnej osoby. Łzy spokojnie płynęły sobie po policzkach, a usta poczerwieniały od prób pozbycia się z nich jego smaku. Wtedy zrozumiałam, że to nie stres, że wszystko siedzi we mnie. Wiem, że narazie żadne wargi nie zsynchronizują się z moimi tak idealnie jak wtedy, że nie będzie już tak samo i moje próby zapchania tej pustki czymkolwiek, kończą się tym, że cierpię jeszcze bardziej./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
