|
Nothing happens without a reason
|
|
|
Nie ma nas, trochę ciężko uwierzyć bo łatwo cos strącić, a trudno docenić, wiec nie pisz i nie dzwoń już nie rośnie tętno i wszystko mi jedno
|
|
|
|
Dużo się zmieniło, wszystko się skończyło. Walczę
by zapomnieć, by już nie mieć wspomnień.
Wybrałeś tę drogę, już Ci nie pomogę.
|
|
|
|
Tylko w Tobie nadzieja teraz chore serce
otwieram, bez znieczulenia.
|
|
|
poznajmy się
ja nazywam się samotność.
zaśpiewaj ze mną,
jakbyś była drugą zwrotką.
|
|
|
Chcę z tobą mieszkać w pokoju ciasnym, jak szafa. A najbardziej to chciałabym być jedwabnikiem. Siedzieć z tobą w kokonie dwuosobowym, (mam nadzieję, że są dwuosobowe) i żebyś nigdzie beze mnie nie wychodził.
|
|
|
Kiedy sam tu leżę i rozpamiętuję,
to zaczyna mnie wszystko boleć
i myślę o takich rzeczach,
od których muszę płakać i krzyczeć,
bo tak ich nienawidzę."
|
|
|
Znaleziono go nad ranem.
Kiedy wszyscy jeszcze spali.
Kiedy wszyscy jeszcze spali.
Napisał w krótkim liście.
Jakże nieznośna jest samotność.
|
|
|
pomalujmy świat na różowo, co?
|
|
|
nadzieja poddawana próbom
rzeczy najmniejsze
na początku było jednak światło
|
|
|
|