siedząc samotnie w domu zaczęłam zastanawiać się nad tym co jest na prawdę ważne.zaczęłam płakać.nie dlatego że tęskniłam. nie dlatego że było mi smutno.nie dlatego
siedząc samotnie w domu,zaczęłam zastanawiać się nad tym,
co jest na prawdę ważne.zaczęłam płakać.nie dlatego,że tęskniłam.
nie dlatego,że było mi smutno.nie dlatego,że mi czegoś brakowało.
płakałam,bo nie widziałam sensu bycia.
wyobraź sobie ile jest niebezpiecznych zawodów na świecie.
ile katastrof,trudnych decyzji. a my boimy się po prostu powiedzieć sobie nawzajem,
że nie umiemy bez siebie żyć.nie rozumiem dlaczego boimy się własnych uczuć.