Co dzień uczę się od nich czegoś nowego. Pokory, wytrwałości i dobra jakie mimo choroby przyciąga do nich bliskich. Uczucie które towarzyszyło im przez lata stało się czymś więcej niż tylko wspólnym mieszkaniem i życiem. Przyglądając się z boku zdecydowanie można nazwać to prawdziwą miłością. Przytrzymanie kubka z herbatą, karmienie obiadem wymaga od nich nie tylko cierpliwości, ale i szczerych chęci na które nie byłoby stać każdego.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!