Wymieniamy spojrzenia,jedno drugiego wcale nie zna Może z widzenia,ponoć gdzieś niedaleko mieszkasz Jak dotąd poznać się nie było nam dane Ale to może lepiej bo mówią że piękne jest to co jest nieznane Ty lśnisz jak diament w tle szarości bloków Gdzie ja między ziomkami na ławce gdzieś raczej z boku Kiedy w dali stawiasz serie kroków Moje zmysły są w szoku I by wstać i podejść już jestem gotów Lecz siedzę wryty jak w pieprzonym amoku Po chwili ogarnia mnie nie do opisania wewnętrzny spokój Sens przestaje mieć cała reszta wokół I rodzi się ten błysk w moim oku W nim Twój obraz... Kotuś .

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!