|
Siedzę. Siedzę i uświadamiam sobie, że z każdą sekundą, minutą, godziną myślę o Tobie. Ja wiem, że nie powinnam i że to zamknięty rozdział, ale nie potrafię sobie powiedzieć 'skończ Dżesika, niczego nie zdziałasz'. Coś mi podpowiada, że nie powinnam się poddawać i że wszystko da się jeszcze uratować, ale istnieje u mnie coś takiego jak brak samozaparcia. Z natury jestem człowiekiem, który dąży do czegoś konsekwetnie i bez żadnego gadania, ale zauważyłam, że z wiekiem to przemija. Chciałabym wrócić do czasów kiedy wiedziałam, że dam radę i osiągnę to czego chcę. Przecież to takie proste! Skoro kiedyś potrafiłam to czemu teraz nie? Otóż... To wynika z mojego toku myślenia. Skoro coś się zakończyło to po co drążyć, nie? Właśnie, że nie. Moje myśli nie idą w parze z czynami i tak jest od dłuższego czasu. Chciałabym o Tobie myśleć i wiedzieć, że Ty też to robisz. Chciałabym sobie Ciebie wyobrażać obok mnie, jednocześnie wiedząc, że jutro tak się stanie. / pamiętnik,15.09/lovemetender
|
Dodaj komentarz
