|
Nie umiem wyrazić żalu który czuję. Nie umiem już nawet tych uczuć określić. Każdą wolną chwilę w której nie myślę o niczym zaczynam myśleć o Tobie. To przeradza się w fobie. To jest chore. Wiem że już nic się nie zmieni. Wiem że teraz w moim życiu jest ktoś inny. Ale nie mogę znieść myśli że ona była dla Ciebie ważniejsza. Choć to ja byłam z Tobą w każdej chwili gdy coś było nie tak. Gdy coś między nami upadało, ratowałam to jak tylko mogłam. Wtedy kolejny raz zaczęło upadać a ja powiedziałam sobie dość. Nie kiwnęłam palcem. Wiesz co się stało? Upadło. A Ty to jeszcze przydeptałeś butem i rzuciłeś w to niedopalonym szlugiem. Tak zakończyła się nasza "przyjaźń" , jak to nazywałeś.
|
Dodaj komentarz
