Kocham kiedy ludzie traktują mnie jak przedmiot! Takie podziękowanie za całe dobro i przyjaźń, kierowane do ich osoby. Uwielbiam być powietrzem! Mogę wtedy rozmawiać i rozmawiać.. Ale sama do siebie, ponieważ nikt inny nie słucha. Lubię czuć się wyobcowana, odizolowana, niedostrzegana! Cóż za piękne cechy! Wieczna samotność, nawet jeżeli stoję w środku tłumu.. / z mojego wiersza, tonatyle
|