 |
|
Pamiętam jak wyszedłem, nie pamiętam jak wróciłem . Zapamiętać nie mam siły , lubię zapominać chwile. /Pezet
|
|
|
|
Ran nie rysuję na skorzę tylko sercu
|
|
|
|
Swojego ramienia na łzy jej nie nastawię
|
|
|
|
Skręciłam w złym kierunku raz czy dwa
|
|
|
|
słowa znaczą tyle ile znaczyła osoba która je wypowiedziała
|
|
|
|
Ten rok był dziwny. Pełen rozstań i co ważniejsze - powrotów.
Był pełen bólu, niepokoju, obaw i zwątpienia ale też nadziei, radości,
ufności i ciepła. Był uśmiech, taki jakiego ludzie życzą sobie z okazji Świąt i łzy,
od których staramy się uciec przez całe życie. Ten rok przyniósł wiele spełnionych marzeń i niespełnionych obietnic.
Ten rok pokazał kto jest prawdziwym przyjacielem a kto tylko jego namiastką.
Pokazał kto poda mi chusteczkę a kto podstawi nogę. Otworzył oczy i wiele ścieżek,
z których nadal można skorzystać. Niech następny będzie taki jak te dni w których dziękowałam za następną szansę.
|
|
|
|
kiedy ktoś odchodzi, to nie po to, abyśmy za nim szli.
|
|
|
|
przyspieszone bicie serca i nieopisywalne w słowa, odczucie wewnętrznego ciepła, gdy to własny sens nazywasz
właśnie Jego imieniem.
|
|
|
|
i nie jest dobrze, i być może już nigdy nie będzie, ale kogo to obchodzi? kolejna łza spływa na linijki wersów,
ból rozrywanych żeber przelewam na kartki, to boli kurwa i z każdym kolejnym dniem, coraz silniej zabija, zrozum.
|
|
|
|
i chcę każdego dnia budzić się, ze świadomością, że to wszystko nadal ma sens, że ma szansę przetrwać,
pomimo stawianym na każdym kroku przeciwnościom, że my możemy istnieć, wciąż będąc obok siebie.
|
|
|
|
i wiesz, chciałabym iść gdzieś, gdzie droga byłaby mi zupełnie obca,
gdzie na co dzień, inni nie zadawaliby zbędnych pytań. w miejsce, w którym nie
byłoby mnie dla nikogo, choć na chwilę, gdzieś gdzie kolejny wdech, wewnętrznie nie rozrywałby płuc,
nie sprawiał bólu.
|
|
|
|
przychodzi moment, kiedy stajesz, zaciągasz ręczny w swoim życiu,
bierzesz głęboki oddech i uważnie czytasz drogowskazy - kolejne kierunki,
znaki, drogi, którymi możesz podążyć. a w głębi coś pęka, bo jedyne,
co wydaje się na tą chwilę właściwe to cofnięcie się, ruszenie wstecz - do tych uśmiechów,
do każdej z tych rozmów, do obietnic, które nie zostały dopełnione, do słów, do Jego głosu,
dotyku, ciepła Jego oddechu. stoisz ze wspomnieniem zapewnień, że zasługujesz na kogoś lepszego,
podczas kiedy serce wali jak oszalałe o żebra wygłaszając swoje racje z przypomnieniem, że On był wszystkim.
|
|
|
|
Dodaj komentarz