 |
|
Miewam dni kiedy czuję się strasznie zagubiona. Nie potrafię ogarnąć uczuć, które się we mnie kłębią. Rozsadzają mnie od środka, sprawiając że nie potrafię normalnie funkcjonować. Szkoda tylko, że są to najczęściej te złe bądź przykre uczucia. Gdyby nie ten fakt, pewnie nie byłoby tak najgorzej.
|
|
|
|
Wspomnienia wciąż we mnie żyją. I nawet dziś, kiedy mam najwspanialszego chłopaka na świecie, nie potrafię się ich pozbyć. Nie umiem wymazać z głowy tego, który kiedyś rozwalił cały mój świat. Te wspomnienia prawdopodobnie już zawsze będą we mnie żyły. Muszę nauczyć się z nimi żyć. To jedyny sposób bym poczuła się w stu procentach szczęśliwa. Niby tak niewiele, ale jak mam to osiągnąć?
|
|
|
|
Tak wiele razy zawiodłam się na życiu, że w końcu nauczyłam się być silna. Nauczyłam się nie okazywać słabości, być dzielna. I dopiero kiedy kładę się sama do łóżka pozwalam sobie na zdjęcie tej maski, którą nakładam każdego dnia. Dopiero wtedy pozwalam by po moich policzkach spływały łzy. W samotności mogę pozwolić sobie na okazanie tego jak słaba i krucha jestem. Wiem jednak, że inni ludzie nie mogą tego dostrzec. Nie mogą, bo tylko by to wykorzystali. A ja nie jestem jeszcze gotowa na kolejnego kopniaka w tyłek. Jeszcze nie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz