 |
wioll15.moblo.pl
'Należeli oboje do tego rodzaju istot nerwowych wrażliwych szlachetnych i kochających które zdolne są do największych poświęceń ale które w życiu i zetknięcu się z je
|
|
 |
|
'Należeli oboje do tego rodzaju istot nerwowych, wrażliwych, szlachetnych i kochających, które zdolne są do największych poświęceń, ale które w życiu i zetknięcu się z jego rzeczywistością mało znajdują szczęścia, dając naprzód więcej, niż mogą otrzymać. Ten rodzaj ludzi ginie też zaraz i myślę, że jakiś dzisiejszy naturalista mógłby powiedzieć o nich, że z góry są na śmierć skazani, bo przychodzą na świat z wadą serca -
- za dużo kochają.'
|
|
|
|
'Śmierć nie czyni cię smutnym - czyni cię pustym. To właśnie jest w niej złe. Wszystkie twoje zaklęcia i nadzieje, i śmieszne nawyki znikają pędem w wielkiej, czarnej dziurze i nagle zdajesz sobie sprawę, że odeszły, bo, równie nieoczekiwanie, niczego już nie ma w środku.'
|
|
|
|
'Śmierć jest minimum, minimum wszystkiego. Podczas tych godzin, gdy jesteś tak blisko drugiej osoby, z dwojga niemal stajecie się jednym... Minimum... Miłość jest śmiercią: śmiercią odrębności, śmiercią dystansu, śmiercią czasu. W trzymaniu się z chłopakiem za ręce najpiękniejsze jest to, że po chwili zapominasz, która ręka jest Twoja. Zapominasz, że są dwie, nie jedna...'
|
|
|
|
'Będę Cię kochać do końca życia. A jeżeli jest coś potem, będę Cię kochać także po śmierci.
Czy mnie rozumiesz?'
|
|
|
|
'Nie, miłość nie jest wszystkim: to nie pokarm, napój, nie sześć godzin snu w nocy i nie dach nad głową, nie koło ratunkowe, którego się łapią tonący, wynurzając się i znowu niknąc.
Nie jest tchem zaczerpniętym w duszące się płuca, tlenem dla krwi czy gipsem dla pękniętej kości.
A jednak wciąż - w tej chwili także - ktoś się rzuca w objęcia śmierci, woląc ją niż brak miłości.'
|
|
|
|
'Nie chciałam umrzeć, jedynie prowokowałam śmierć. Nie otrułam się.
Bóg umiera, jeśli go nie kochamy, ale ja nie umarłam, choć nikt mnie nie kochał.'
|
|
|
|
Bezmiary kosmosu - dlaczego żyjemy?
Porzucone miejsca-wiemy, jak wiele ich jest.
Wciąz poszukujemy - czy ktokolwiek wie, czego?
Kolejny bohater i bezsensowna zbrodnia. W pantomimie, skryci za kurtną.
Dosyć! Kto jeszcze tego pragnie?
Show musi trwać, choć serce rwie się w mej piersi, makijaż spływa mi po twarzy, to jednak wciąż uśmiecham się.
Ślepemu losowi zawierzę resztę życia,
nieudane związki i po raz kolejny złamane serce.
Czy ktokolwiek wie do czego dążymy?
Chyba się uczę, już coś wiem, niedługo wyjdę zza tego zakrętu, na zewnątrz mnie zawitał brzask, lecz w mroku mego wnętrza pragę wolności.
Moja dusza jest barwna jak skrzydła motyli, wczorajsze bajki nie umrą, urosną tylko w siłę.
Bo kochani! Mogę latać!
Show musi trwać!
Stawię mu czoła z uśmiechem,
Och, nigdy nie porzucę mojego show!
Będę na nim błyszczała, dobry aż do przesady.
Muszę tylko znaleźć w sobie siłę by dalej trwać na moim SHOW!
|
|
|
|
'Nie żyjemy i kochamy w próżni.Są wokół nas ludzie,
którym na nas zależy i których możemy zranić albo nawet zniszczyć swoim postępowaniem.'
|
|
|
|
Miłość...- Morze łez, rzeka słów, przykry los, słowa co tną jak miecz, zabijając miłość.
|
|
|
|
'W mej głowie wspomnienia, pozytywne skojarzenia.
Do zobaczenia chwilom, które były, teraz ich nie ma, nie ma takich trwałych, których nigdy czas nie kruszy.
Nie pamiętam już, co mi wtedy grało w duszy, mogę jedynie wspomnieć, przywołać obraz zapomniany.
To co było kiedyś dzisiaj już się nie odstanie, w sekundę nie powstanie nic na zawołanie.
Czasu oszukanie, każda próba dla mnie klęską, wspominam i myślę czy stałem się osobą lepszą.
Czy przejmują mnie ludzie,którzy za plecami pieprzą...'
|
|
|
|
'Bo dzisiaj lubimy być pięknie okłamywani.'
|
|
|
|
'Tylko ludzie pozbawieni celu są nieszczęśliwi.'
|
|
|
|
Dodaj komentarz