 |
truskawkowe_usta.moblo.pl
Są tacy którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać nikomu służyć nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna bo czł
|
|
 |
|
Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.
Najbardziej zniszczyli mnie Ci, którzy powinni być podporą.
Jest taka miłość, która nie umiera, choć zakochani od siebie odejdą.
Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.
to już wiesz jak jest stracić wszystko.
ona lubi usiąść na swoim parapecie, wsadzić słuchawki w uszy i myśleć o Nim..
to takie banalne , kochać czyjeś oczy …
|
|
|
|
zrozumiesz.. wtedy bedzie zapozno....
|
|
|
|
wielu facetów mi się podoba. kilkunastu mnie kręci. na widok kilku, zapiera mi dech w piersiach. w paru podoba mi się ich niezwykła osobowość, a w kilku innych, zabójcze spojrzenie. jednak kochać, mogę tylko tego jednego. i nie wiedzieć czemu, ale padło na Ciebie
|
|
|
|
od tamtego czasu minęliśmy się już kilka razy na ulicy.
wymieniliśmy parę głębszych spojrzeń i zero szczerych uśmiechów.
żadne z Nas nie powiedziało tego krótkiego, ale jakże ciężkiego ‚ cześć ‚ .
nikt nie zatrzymał się na chwilę, by uścisnąć sobie dłoń. byliśmy dla siebie obcy,
a zarazem czuć od Nas było miłość. przerwane, pogniecione, oplute
i cholernie bolesne ukłucie w sercu, które krzyczało ‚ kocham ‚.
|
|
|
|
Stała tam szukając wspomnień. Poszukując tamtych dni gasnący płomień. Chciała oszukać czas. Z całej siły. Wszystkie jej części ciała, jej komórki aż wreszcie dusza chciała powrócić do tamtych dni. Do tych niezwykłych chwil. Pełnych czułości, miłości i namiętności. Kiedy jeszcze myślała, że uczucia te płyną z ich obojga. Tak bardzo się myliła. Dlatego chciała cofnąć się do momentu wspaniałej niewiedzy, ignorancji. Kiedy wszystko było takie piękne. Tak, takie kłamstwa były lepsze niż prawda. Lubiła je. Mimo wszystko. To one dawały jej nadzieję na lepsze jutro. Poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie. On, jakim niebyły draniem i skończonym skurwysynem nadal i mimo wszystko był dla niej najważniejszy. Uwielbiała jego towarzystwo. Z utęsknieniem czekała na każdą wiadomość od niego, każdy znak. Chwile z nim były najpiękniejszymi chwilami w jej jakże krótkim jeszcze życiu. Mimo tego, iż wszystko to było iluzją. Przebiegłą i zwodniczą. Ale jak cudowną.
|
|
|
|
Czas zapomnieć, że był. Zniszczyć w sobie wspomnienia, które wciąż jeszcze ranią.
wyrzucić z serca wszystkie słowa, wszystkie gesty, najsłodsze pocałunki
i najpiękniejsze spojrzenia. Pozbyć się widocznych śladów jego obecności.
Czas żyć życiem. Nie Nim.
|
|
|
|
To jak łatwo ją zostawiłeś świadczy wyłącznie o tym jak mało dla Ciebie znaczyła.
|
|
|
|
Czy kiedykolwiek nie spałaś w nocy, bo myślałaś o nim?
Czy kiedykolwiek przed snem wyobrażałaś sobie, jak to by było, gdyby on był Twój, a ty byłabyś jego?
Czy kiedykolwiek nie mogłaś skupić się na lekcji,
bo tkwił w Twojej głowie i nie chciał wyjść nawet na chwilę?
Czy kiedykolwiek miałaś ochotę do niego napisać, ale się powstrzymywałaś, bo bałaś się,
że weźmie cię za idiotkę? Czy kiedykolwiek płakałaś z jego powodu?
Tak, wiem, że tak było. Nie martw się – ja też.
|
|
|
|
bo najtrudniej jest skończyć, zapomnieć i zacząć od nowa.
koniec często jest nagły, zapominanie może trwać całe życie,
a nowego początku może po prostu nie być.
|
|
|
|
A dziś odchodzisz nic nie mówiąc .
Resztki wspomnień wszystkich gubiąc .
A dziś nie wiesz nic o moich dniach .
Nie obchodzi Cie mój strach .
|
|
|
|
Boje się, że już nigdy nie będzie jak wcześniej. Chciałabym wiedzieć, co zrobiłam źle, może to coś, co powiedziałam tamtej nocy? Może nie tak się ubrałam? Może w złym momencie się uśmiechnęłam? Nie wiem, kurwa, i to doprowadza mnie do szału, bo czuję, że Cię tracę, a nie wiem nawet z jakiego powodu.
|
|
|
|
-Przepraszam.
-Za co?
-Za zepsute święta.
-Ale Ty mi wcale nie zepsułeś świąt wręcz przeciwnie są cudowne…
-Nie kocham Cię już.
|
|
|
|
Dodaj komentarz