 |
taktojaboco.moblo.pl
Znów po którejś z łez serce zaczyna bić mocniej.
|
|
 |
|
Znów, po którejś z łez, serce zaczyna bić mocniej.
|
|
|
|
znaleźć kogoś, kto nie porani duszy odłamkami rozbitej nadziei .
|
|
|
|
już nawet nie masz odwagi, by podnieść głowę i spojrzeć mi w oczy.
|
|
|
|
Jeżeli uważasz, że nie ma gorszego problemu od naukowego, radzę się zakochać. Zmienisz zdanie błyskawicznie.
|
|
|
|
Ważne, że jesteś. Wiesz, że znaczysz dla mnie więcej. Bezpieczne w Twoich dłoniach bije słabe dziś serce, oddycha Twoim powietrzem. Chcesz tego, ja też chcę. To, co jest między nami wypełnia całą przestrzeń. Ponad tym jesteś Ty, jesteśmy my wtuleni w szczęściu, choć za oknem burzliwy wieczór, setki kropel deszczu, kilometry problemów, sto powodów, by odejść. Znalazłem jeden, dla którego chcę żyć - mówię o Tobie. Na pewno to wiem - chcę iść gdzieś tam, gdzie chcesz, śmiać się przez łzy, cieszyć z chwil z Tobą też. Dać Ci wszystko, przecież zasługujesz na tyle. To dla Ciebie, dzięki Tobie z Tobą, w Tobie żyję.
|
|
|
|
badz mym Aniolem ,istnieniem swym dodawaj mi sil
|
|
|
|
Chodź - nauczę Cię milczenia w każdym języku.
|
|
|
|
móc jeszcze raz usłyszeć dojrzałe "kocham Cie" z Twoich ust prosto do ucha, leżąc pod jedną kołdrą i czuć Cię obok siebie.
|
|
|
|
To jest właśnie prawdziwa miłość. Kiedy kochasz bez względu na wszystko, kiedy potrafisz wybaczyć nawet, kiedy bardzo cierpiałaś. Kiedy w tej właśnie jednej osobie skupia się cały Twój świat i jej szczęścia pragniesz najbardziej, czasem nawet kosztem własnego.
|
|
|
|
Zawsze czuję się przy tobie bezpieczna. Tylko dlaczego. ? - o jesteś przy mnie w trudnych dla mnie chwilach, bo zawsze potrafisz mnie pocieszyć, bo jesteś przy mnie kiedy cie potrzebuje ... nie. Bo mnie kochałeś, kochasz i nadal będziesz kochał nawet gdy zrobię coś głupiego.
|
|
|
|
`Spędziła w łóżku kolejny dzień. Jeden z tych, które nazywała "kolejnymi". Jeden z tych, których już nie liczyła. Poduszka, przesiąknięta już obojętnością, sprawiała wrażenie bardziej martwej niż zazwyczaj. Pościel, już tak przyzwyczajona do dreszczów, przeszywających jej ciało, wiedziało dobrze, kiedy otulić ją mocniej. Okno, które przecinały ostre jak brzytwa promienie słoneczne, nie walczyło już, już nie. Wszystkie cztery ściany, które znały już całą historię, nadal milczały jak grób, przecież obiecały. Popatrzyła na małą komódkę obok łóżka. Leżała na niej książka, która doskonale znała już zapach jej palców i smak jej łez. Spojrzała na pusty kubek, uśmiechający się żałośnie do niej. Uśmiechnęła się także - Dziś kolejny fałszywy dzień,kolejne fałszywe uśmiechy i kolejne fałszywe słowa. Dziś kolejny..`
|
|
|
|
blask księżyca rozjaśnił jej twarz. w oczach, spoglądających w dal, widać było tęsknotę i wielkie uczucie. po prostu kochała.
|
|
|
|
Dodaj komentarz