 |
souleater.moblo.pl
2. : To wszystko będzie znakiem tego że kochałam Cię tak bardzo że pozwoliłam Ci odejść nie męczyć się ze mną. Możesz brać to też w sposób taki że byłam na tyle sa
|
|
 |
|
2. : -To wszystko będzie znakiem tego, że kochałam Cię tak bardzo, że pozwoliłam Ci odejść, nie męczyć się ze mną. Możesz brać to też w sposób taki, że byłam na tyle samolubna, by po prostu zgarniać Twoje szczęście z zostawienia Cię. Ale kiedyś zrozumiesz, że była na świecie dziewczyna, która niczego i nikogo poza Tobą nie widziała, która poświęciła wszystko byś mógł zaistnieć w jej życiu jako ktoś powyżej znajomego. Dojdziesz do tego, że przez swój egoizm zniszczyłeś jej psychikę. Może nawet będzie się wypełniać satysfakcje, że wszyscy inni faceci będą porównywani z Tobą. Ścisnął telefon w kieszeni i uniósł głowę do góry. Grzywka przykryła mu oczy, pozwolił by z powiek spadły łzy na puch kurtki. -Jestem pewna, że poradzisz sobie też z tym, że odkąd pozwoliłam Ci żyć beze mnie, zaczynam należeć do kogoś innego. Zarysowała łuk rzęsami mokrymi już od płaczu. Odwróciła się i zaczęła iść jak najszybciej mogła.
|
|
|
|
1. : -Spójrz się na mnie. -No i co? -I teraz słuchaj. Mruknęła, kładąc swoje dłonie na jego policzkach. Zmarszczyła brwi i zaczęła. -Zdążyłam się zorientować co ze mną jest nie tak. Za mocno pokochałam osobę, która od samego początku nie chciała nic poza znajomością. Dobra, przeboleję. Przeboleję też ból serca, bezsenność, potok łez na wspomnienia z Tobą. Uśmiechnę się i ruszę dalej, bez Ciebie. Żaden dzień nie będzie Tobą wypełniony, będziesz żył beze mnie i kiedy w końcu moje uczucie zgaśnie, podaruje je komuś innemu. Ten ktoś z wdzięcznością będzie mnie całował, dotykał, przytulał, pieścił... kochał. Zabrała ręce z jego twarzy i włożyła je do kieszeni kurtki. -Ktoś inny będzie mi dawał ciepło, ktoś inny stanie się moim światem. A teraz najważniejsze... Uśmiechnęła się lekko i spojrzała mu prosto w oczy. Widział szkliste kolorowe tęczówki, przygryzł dolną wargę. Pozwolił jej dalej mówić.
|
|
|
|
dobijasz samym istnieniem.
|
|
|
|
standardowo ja się zamęczam z poczuciem winy, on się z tego śmieje, znajomi Go nienawidzą, rodzice każą skupić się na nauce, rodzeństwo pociesza, a na końcu ja mam dość, odżywam i od nowa.
|
|
|
|
udawałam, że wszystko mnie obeszło, że tak na prawdę to wszystko było dla mnie tyle warte co gówno na środku chodnika. nikt nie wierzył, ale jak na złość, On musiał uwierzyć.
|
|
|
|
nie ma nic złego w myśleniu, że jesteś wyjątkowa. po prostu niechcianą dolegliwością może być rozczarowanie.
|
|
|
|
nie pojmę logiki człowieka, który ze strachu zaprzepaścił tak duże szczęście jakim była moja miłość.
|
|
|
|
staram się by dla mnie nie istniał, by to co czuję przestało być ważne.
|
|
|
|
są osoby dla których najbardziej skomplikowana jest droga po linii prostej do celu na wyciągnięcie ręki. tak było z Tobą. miałeś mnie natychmiast, jak zwykle zepsułeś.
|
|
|
|
czasem myślę, że nie musiałbyś mnie zatrzymywać, wystarczyło byś po prostu czasem przy mnie był.
|
|
|
|
nie chcę być tą, która wiecznie jest raniona. czas odwrócić role w tym przedstawieniu.
|
|
|
|
jadąc autem z rodziną, oglądając ciemniejące niebo, nadal myślę o tym, by poświęcić dla Ciebie wszystko.
|
|
|
|
Dodaj komentarz