 |
smallspy.moblo.pl
wiem ze nigdy w pełni nie ogarne tego szajsu jaki panuje wkoło mnie juz nawet nie staram sie myśleć ze wszystko zrozumiem i ze kiedyś bedzie OK zawsze coś bedzie nie t
|
|
 |
|
wiem ze nigdy w pełni nie ogarne tego szajsu jaki panuje wkoło mnie,juz nawet nie staram sie myśleć ze wszystko zrozumiem i ze kiedyś bedzie OK , zawsze coś bedzie nie tak , chcemy odbiegać od tych myśli ze kiedyś w życiu moze nam sie nie ułożyc i za wszelką cene marzymy ze nam sie uda,ze bedziemy zyć bez problemów , bo jesteśmy tego warte ..każda z nas moze być tego warta , bo każda z nas jest wyjątkowa ,ale od problemów nie uciekniemy , mozemy tylko pomyslec jak je rozwiązywać i nie bać sie stawiać im czoło , to zmniejszy bóle ,zaskoczenia , płacz i zmartwienie jakie dzieki nim mamy ..
|
|
|
|
czasem są momenty gdy siadam i wyję bez powodu,a świat śmiga dalej .
|
|
|
|
Nadzieja dodaje nam sił, pozwala walczyć choćby cel byłby bardzo odległy, jednak o jednym trzeba pamiętać nadzieja jest zgubna .. jęsli za bardzo sie w niej zatracisz równie bardzo bedziesz cierpieć .
|
|
|
|
Chociaż słowa mi się plączą to wiem ,że wszystko się układa.
i tak ma być.
|
|
|
|
Przebiegłam przez Amerykę. Bez żadnego powodu. Po prostu biegłam dalej. Dobiegłam do oceanu. Pomyślałam, że skoro przebiegłam taki szmat drogi, to równie dobrze mogłabym zawrócić i biec dalej. Kiedy dotarłam do drugiego oceanu pomyślałam, że skoro jestem aż tutaj, to mgłabym równie dobrze zawrócić i biec z powrotem.
|
|
|
|
I dropped happiness,
but it is you oneself
about you won't stumble/
ja upuściłam szczęście,
ale to Ty się o nie potkniesz.
|
|
|
|
Popatrz w górę. Tam jest nieskończoność:
ogromne gwiazdy z ognia i lodu, szerokie srebrne rzeki przerzucone przez niebo..a tutaj jesteś ty obserwujesz, myślisz, żyjesz. Cudowniejszy od całego tego ogromu.
Jesteś niepowtarzalny.
|
|
|
|
jem brokat na śniadanie lunch i herbatę
błyszczę jak gwiazda
|
|
|
|
nie potrzebuje idiotycznych kombinacji,
chcę prostego uczucia,
które na ogól jest popularne
|
|
|
|
siedziała w centrum pokoju, na lekko czerwonym dywaniku.
przyciągnęła do siebie stopy, tak, że dotykały pośladków.
rękoma zacisnęła kostki, tak mocno, że na skórze zaczynały tworzyć się sińce.
'dlaczego?' - powtarzała kiwając głową jakby z niedowierzaniem.
jej ciało drżało, nie z zimna, z przerażenia.
a serce, biło mocno, wręcz tak, jak gdyby chcąc wydostać się na zewnątrz.
rozum nie grał wielkiej roli, to serce miało najwięcej do powiedzenia.
choć rozmawiać nie chciało, było zbyt zranione.
|
|
|
|
Jeśli dobrze posłuchasz, usłyszysz jej sekretne myśli
|
|
|
|
Dodaj komentarz