 |
probably.moblo.pl
pytanie: 'czy przyjaźń w ogóle istnieje?' może wydać się niemądre. zauważmy jednak że ludzie wcale nie głupi odpowiadali na nie przecząco. twierdzili bowiem że wszystk
|
|
 |
|
pytanie: 'czy przyjaźń w ogóle istnieje?' może wydać się niemądre. zauważmy jednak, że ludzie wcale nie głupi, odpowiadali na nie przecząco. twierdzili bowiem, że wszystkie nasze zachowania i uczucia są sterowane pragnieniem władzy nad innymi ludźmi, wyzyskiwania ich na nasz użytek. oświadczam, że jest to odkryta głupota, obalana codziennym doświadczeniem każdego z nas, tych którzy wiedzą, czym jest przyjaźń. odważę się przeto publicznie ujawniać to osłupiające odkrycie: tak, przyjaźń istnieje.
|
|
|
|
zwykła nastolatka, mająca swój własny świat. zawsze uśmiechnięta, radosna, zarażająca śmiechem. ale nie wszyscy wiedzą, że to tylko gra. tak naprawdę, ona cierpi, cierpi w samotności. ale wie, że musi przynajmniej udawać, że jest dobrze. nie chce żeby jej najbliżsi się o nią martwili. nocami wylewa morza łez, próbuje wytłumaczyć sobie, że będzie dobrze. ale już nie ma sił, nie ma sił na nic. chce odejść, ale nie potrafi. na pewno chciałaby komuś się zwierzyć, ale boi się odrzucenia. dlatego dalej udaje osobę, którą w ogóle nie jest. do której jej bardzo daleko.
|
|
|
 |
Trzeba walczyć o te roztrzepane dźwięki, nierozerwanych jeszcze części naszych ciał. O zapatrzone w nas karykatury szczęścia, sobowtóry kłamstw. Gra na mnie cisza szorstkimi palcami, drapie po plecach echem sumienia, gra we mnie śmiech jak śmierć drżący, jak niepokój na którejś z moich rzęs. Szarpie mną jakaś pustka waleczna, tańcząca na resztach egoizmu. I krzyczy do uszu gryząc mnie w słuch, żeby walczyć- póki kości jeszcze wszystkich nie wytarłam
|
|
|
|
ej, prześlesz mi szczęście przez bluetooth? ;)
|
|
|
|
najpierw tę głupią rzecz zrobię ja, a potem wy nieśmiali powtórzycie to po mnie.
|
|
|
|
łatwo wszystko zniszczyć, trudno odbudować.
|
|
|
|
udawanie daje dawkę chwilowego zapomnienia.
|
|
|
|
olejmy wszystko, liczy się tylko to co teraz, Ty jesteś blisko, więc mogę nawet dziś umierać.
|
|
|
|
boże sam fakt, że do nieba nie trafię przyprawia mnie o zły nastrój, nie musisz mi urządzać piekła na ziemi.
|
|
|
|
wbijałeś mi nóż w to czerwone, nieposłuszne i naiwne gówno po lewej stronie klatki piersiowej, patrząc mi w oczy, mówiąc takim głosem jakbyś ogłaszał prognozę pogody.
|
|
|
|
plus tego wszystkiego jest taki, że zasnę ze świadomością, że jestem silna i po ciężkich zmaganiach ze sobą . a minus, że już wiem, że nie mam po co i dla kogo się łudzić, bo i tak masz to gdzieś.
|
|
|
|
i dlaczego w życiu jest tak, gdy się kogoś ma, to się do tego kogoś przyzwyczaja, do tego stopnia że o tą osobę nie trzeba zbyt bardzo zabiega później, gdy się to traci nagle zyskujemy świadomość, że ta osoba była w naszym życiu najważniejsza i najbardziej niesamowita?
|
|
|
|
Dodaj komentarz