 |
ponaadwszystko.moblo.pl
Czas minął. Co się stało to się nie odstanie. Zbitej szyby poskładać przecież nie jesteś w stanie. Fenomen.
|
|
 |
|
Czas minął. Co się stało, to się nie odstanie. Zbitej szyby poskładać, przecież nie jesteś w stanie. /Fenomen.
|
|
|
|
Być dla Ciebie wszystkim.
|
|
|
|
Chcę Cię mieć na wyłączność ♥
|
|
|
|
I chociaż każdy mówi mi, że nie jesteś chłopakiem dla mnie, nie potrafię z Ciebie zrezygnować . / ponaadwszystko .
|
|
|
|
Każda łza, która spłynęła po jej policzku czegoś ją nauczyła.
|
|
|
|
Można milczeć i milczeniem kogoś ranić./ J. Twardowski /
|
|
|
|
Jest osobą, która odpisuje na moje sms'y o każdej porze. Odbiera moje telefony w środku nocy, i najzwyczajniej w świecie, słucha dopóki nie wyrzucę z siebie wszystkiego. Jest gotowa zerwać się z łóżka o szóstej nad ranem, i przybiec do mnie po ulicy skutej lodem, bo potrzebuję wypłakać się komuś w ramię. Wie kiedy potrzebuję Jej rady, a kiedy samej obecności i milczenia. Jest przy mnie bezustannie. Nie odejdzie przy najbliższej okazji, z mocniejszym podmuchem wiatru. Wiesz kto to jest? Przyjaciel. Bo on zawsze jest, był i będzie
|
|
|
|
Za każdym razem mówisz, że już nigdy więcej się nie zakochasz, ale czujesz głód miłości, to jak głód, którym określa się potrzebę posiadania narkotyków dla ćpuna. Wciąż wracasz po więcej, pomimo, że wiesz, że to złe, że robisz błąd. Popadasz w nałóg.
|
|
|
|
Czasem myślę: ludzie sami sobie robią krzywdę .
|
|
|
|
w głośnikach kolejna nuta ciągnąca za sobą tak wiele, poszczególne wersy powodują powrót do tamtych chwil, próbujesz wraz ze śliną przełknąć każde z tych wspomnień, odpłynąć i zapomnieć, ten cholerny ścisk w gardle, nie pozwala zmienić tego jak jest. pamiętasz każdy szczegół przeszłości, każdą z łez i każdy z uśmiechów. pamiętasz tamto szczęście będące zawsze tak blisko, lecz nie pamiętasz momentu, w którym wyrwano Ci je z dłoni, kiedy tak niespodziewanie, jakby rozpłynęło się w powietrzu, a może po prostu nie chcesz pamiętać, może nie chcesz wracać..
|
|
|
|
Kolejną dawkę nikotyny mieszam z tlenem, po brzegi wypełniam nią płuca. Zatruwanie się od wewnątrz weszło mi w nawyk, to codzienne, powolne zabijanie się bez bólu przypadło do gustu.
Wieczorem znów dojdę do wniosku, że to przecież i tak nie ma sensu, znów będę krztusić się łzami, zaciągając się ostatkiem sił.Bezbronny organizm podatny, na każdą nową ranę, serce do sedna przepełnione bólem, może nie wiesz, ale od pewnego czasu, dla mnie jedynym wyzwaniem by przetrwać to pierdolone życie, jest nieustanne starcie z nim samym, tak po prostu.. o kolejny oddech.
|
|
|
|
Na nowo karmimy się kłamstwami, na co dzień trwając w nich bez jakichkolwiek przeszkód, bo tak łatwiej? Łatwiej oszukiwać samego siebie, zabijać podświadomość, by pozornie wyjść na prostą.
Marne realia rzeczywistości. Zatruwasz własne życie po to by żyć.
Dzielisz sekundy, ponownie wstrzymując ból, niezrozumiałe schematy, parę niezabliźnionych ran.
Wciąż tracisz to co kiedyś warte było najwięcej, tracisz samego siebie.
Być martwym za życia, to już nieważne. Kolejny haust powietrza, zakańczasz temat.
|
|
|
|
Dodaj komentarz