 |
poczekalniadusz.moblo.pl
Daj mi chociaż kawałek dłoni jeżeli mi całej nie możesz dać. Spróbuj może ci się uda. Nie uciekaj. Daj mi cień szansy. Poświatę cienia. Poświatę siebie. Kawałek
|
|
 |
|
Daj mi chociaż kawałek dłoni, jeżeli mi całej nie możesz dać.
Spróbuj, może ci się uda. Nie uciekaj.
Daj mi cień szansy.
Poświatę cienia.
Poświatę siebie.
Kawałek siebie.
|
|
|
|
Uczę się słuchać drugiego człowieka. Dlaczego dociera do nas najwięcej w momencie straty?
|
|
|
|
W te cudowny noce rozbudzają się wieczne tęsknoty za miłośćią, przyjacielem. Lękam się bliskości. Jestem jeszcze zagubionym dzieckiem. Praca mnie uspakaja, choć obcuję z cierpieniem innych. A może właśnie dlatego?
|
|
|
|
Wszystko powoli dopełnia się zatracając sens - poranne wstawanie i nowy dzień. Nie mam siły na życie. Może jutro gdzieś powędruję. A może pojadę daleko. Zbyt daleko teraz nie można odejść. Chyba jest na to za późno. Trzeba było to zrobić naprawdę wtedy.
Lecz tak się nie stało i jestem.
|
|
|
|
Daj mi chociaż kawałek dłoni, jeżeli mi całej nie możesz dać.
Spróbuj, może ci się uda. Nie uciekaj.
Daj mi cień szansy.
Poświatę cienia.
Poświatę siebie.
Kawałek siebie.
|
|
|
|
lecz tam, gdzie miłość głaszcze cię dłonią. nie płacz za tymi, co miłość Twą trwonią.
|
|
|
|
i mówią mi, że Ty, że Ty chcesz więcej, i cóż i cóż, że to co masz dla Ciebie jest w sam raz.
|
|
|
|
tylko ściany towarzyszą w wojnach z własną świadomością.
|
|
|
|
trudno to zrozumieć lecz nic nie daje siły by żyć.'
|
|
|
|
ból doświadczeń sprawia, że śmiech znika. mówili nie patrz, mówili nie dotykaj. mówili nie myśl, co zdarzyć się może. terror, za nim człowiek, a w człowieku odpowiedź.
|
|
|
|
zanim znów go zapytasz, zanim znów uklękniesz. pamiętaj by cierpieć z wdziękiem damy wielkiej
|
|
|
|
najpierw nie mogłaś odejść, bo nie byłaś zbyt silna, teraz możesz już odejść to nie twoja decyzja. sama przyznaj, że już za późno, by coś naprawić, z miłości w nienawiść, płakałaś tyle razy
|
|
|
|
Dodaj komentarz