 |
pijana_powietrzem.moblo.pl
Zapomniałam już jakie to uczucie kiedy nie czuję się ciągle poirytowana i rozczarowana wszystkim. Trzeba mi jakiegoś dobrego niespodziewanego wydarzenia totalnego
|
|
 |
|
Zapomniałam już, jakie to uczucie, kiedy nie czuję się ciągle poirytowana i rozczarowana wszystkim. Trzeba mi jakiegoś dobrego, niespodziewanego wydarzenia, totalnego pierdolnięcia wywołującego radość, czegokolwiek, co sprawi, że przestanę wierzyć w chujowość wszechświata. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
Żadna prawda nie może uleczyć smutku po utracie ukochanej osoby. Nie może go uleczyć żadna prawda, żadna uczciwość, żadna siła, żadna dobroć.Przeżywszy ten smutek w pełni, możemy się jedynie czegoś z niego nauczyć, lecz to, czego się nauczymy, wcale nam się nie przyda, kiedy nadejdzie następny, niemożliwy do przewidzenia smutek. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
Kiedy zobaczyłam jak patrzysz w inne oczy wódka z mojego stolika zniknęła najszybciej. Próbowałam sobie wmówić, że już nic do Ciebie nie czuję, z każdym kolejnym kieliszkiem wydawało się to łatwiejsze. I wódka, była wtedy jak tlen. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
Jaka to ulga móc nie należeć do żadnego mężczyzny i nie myśleć więcej ani o tym, jak go zadowolić, ani o tym, jak go wykorzystać, ani o tym, jak go zatrzymać, ani o tym, jak się go pozbyć. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
znudziło mi się już bycie planem B . / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
znudziło mi się już bycie planem B . / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
niektórych rzeczy nie da się ogarnąć rozumem, więc trzeba mieć je w dupie. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
karmimy się odgrzewaną nadzieją na jednorazowych talerzykach. / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
CZ IV : Bo najtrudniej jest odejść. Zostawić coś co dawało tak wiele pozytywnej energii. Tak cholernie dużo radości z życia. I tak porostu z dnia na dzień przestaliśmy dla siebie istnieć. Zostawił po sobie pustkę . Czy może być coś gorszego jak pustka w sercu? / pijana_powietrzem.
|
|
|
|
CZ III : Najbardziej boli przed drobiazgi: gdy dobiegają mnie dźwięki piosenki, którą razem słuchaliśmy, gdy ktoś wymieni tytuł filmu, o którym rozmawialiśmy, gdy poczuję zapach perfum, których używał, gdy gdzieś usłyszę jego imię, wciąż tak bliskie i ukochane. Podarował mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszył we mnie coś, o istnieniu czego nawet nie wiedziałam. Jest i zawsze będzie częścią mojego życia. Zawsze. W sumie sama już nie wiem gdzie jest sens, gdzie podział się mój uśmiech, mój zapał do walki. / pijana_powietrzem
|
|
|
|
CZ II : Poznałam wspaniałych ludzi dzięki którym teraz mogę twardo stąpać po ziemi. Nauczyłam się mieć wy*ebane na niektórych ludzi i zabijać wzrokiem puste panny. Poznałam także jego. Kogoś, o kim wiem mało pomimo roku znajomości. Kogoś, komu zawdzięczałam pierwszą miłość.Kogoś, kogo obecność stresowała mnie najbardziej, a każde słowo do niego wypowiedziane było z trudem, kogoś kogo pokochałam i nie zapomnę go. Nie zapomniałam do dziś. Początkowo nie chciałam tej pamięci, nienawidziłam jej, chciałam ją zniszczyć, zabić, pogrzebać, z czasem jednak przyzwyczaiłam się do niej, a ostatecznie chyba nawet pokochałam. Ale to wcale nie znaczy, że przestała boleć. / pijana_powietrzem
|
|
|
|
CZ I. : Nauczyli nas regułek i dat, nawbijali nam mądrości do łba, powtarzali, co nam wolno, co nie. Przekonali, co jest dobre, co złe. Odmierzyli jedną miarą nasz dzień, wyznaczyli czas na pracę i sen. Nie zostało pominięte już nic, ale co z życiem? Jak nauczyć się żyć? Trzeba się tego nauczyć samemu. W tym nikt nam nie pomoże. Trzeba samemu funkcjonować, bo nikt za nas tego nie zrobi. Pamiętam dokładnie jakieś trzy pierwsze miesiące pierwszej klasy gimnazjum. To one nauczyły mnie jaka jest rzeczywistość i przypomniały o tym, że nie zawsze jest tak kolorowo jak się wydaje. / pijana_powietrzem
|
|
|
|
Dodaj komentarz