A więc ten wpis jest specjalną dedykacją od pierdolenie.kotka dla totalnie_wyjebane.;) chciałem baaardzo podziękować Pani za wsparcie, za cytowania, komentarze i miłe wiadomości. tak tak Pani moblowiczko wielkie dzięki za wszystko ;**
pamiętam jak stawiałaś pierwsze kroki w moim sercu. były takie delikatne. wtedy się jeszcze wstydziłaś i może bałaś. jednak tak jak dziecko uczy się chodzić i stawia co raz pewniejsze kroki tak i Ty uczyłaś się wędrować po moim serduchu. wkońcu poznawszy każdy jego zakamarek opuściłaś go tak jakby Ci się znudziło to miejsce.
mijamy się pośród tłumów, zwykli ludzie w zwykłym świecie.
znaliśmy się od najmłodszych lat. już w podstawówce siedzieliśmy razem w ławce. zaczeliśmy chodzić w gimnazjum. od tamtej pory nie wyobrażałem sobie obok mnie innej dziewczyny. liczyła się tylko Ona. wszystko było idealne, piękne może nawet aż za piękne, bo w jednej chwili zawalił się cały mój świat. odeszła bez słowa wyjaśnienia. a ja zostałem sam...
kim jestem. jestem człowiekiem, który wciąż nie widzi przyszłości. jestem wciąż w Niej zakochany. powiecie 'odpuść sobie, znajdź inną'.. nie moge. nie potrafie. w każdej dziewczynie widze jakąś Jej cząstkę. widze Ją na ulicach, mijamy się.. już nie próbuje Jej zatrzymywać. widze Ją w snach. każdy jest taki prawdziwy i realny. boli. cholernie boli, każdy dzień bez Niej.. powinienem Ją znienawidzić? nie.. nigdy w życiu. mijają kolejne miesiące, gdy nie ma obok mnie Maleńkiej a ja wciąż Kocham Ją tak samo....