 |
ordinary_girl.moblo.pl
kiedyś będę na tyle odważna i głośno prosto w twarz powiem Ci co czuję. nie będę przejmować się Twoją reakcją. Powiem Ci wszystko i ucieknę.
|
|
 |
|
kiedyś będę na tyle odważna i głośno, prosto w twarz, powiem Ci, co czuję. nie będę przejmować się Twoją reakcją. Powiem Ci wszystko, i ucieknę.
|
|
|
|
Być człowiekem, który zawsze ma te lepsze dni...
|
|
|
|
nieważne czy to przyjaźń czy to miłość trzeba o nią dbać.
|
|
|
|
Niby już się przyzwyczaiłam do tych ciągłych rozczarowań , a za każdym razem boli tak samo.
|
|
|
|
nie odkładaj nikogo na później. nigdy nie wiesz, kiedy widzisz kogoś po raz ostatni.
|
|
|
|
Damian zdenerwował się jeszcze bardziej, bijąc tamtego prawie do nieprzytomności. stałam, trzymana przez Jego przyjaciela, a z oczu leciały mi łzy. w końcu się opamiętał. podszedł do mnie, mówiąc 'przepraszam'. patrzyłam na Niego z obrzydzeniem i nienawiścią. 'nienawidzę Cię'-krzyknęłam, trzymając się za nadal bolącą twarz. złapał mnie za rękę, patrząc mi głęboko w oczy. 'wszystko przez Ciebie, i te pieprzone wyścigi' - wydarłam się, bijąc Go po twarzy. znosił każdy cios, patrząc na mnie. 'nigdy mnie nie kochałeś. nigdy nie byłam ważna' - krzyczałam,okładając Go pięściami. gdy przestałam,odwrócił się i poszedł w kierunku auta, po drodze wyrywając jakiś słupek. zaczął wybijać szyby w swoim bmw, po czym, rozwalać każdą lampę. 'ślepa jesteś? kocham Cię idiotko, ponad wszystko' - darł się, rozwalając samochód. kumpel nie był w stanie Go powstrzymać. patrzyłam na Niego ze łzami w oczach, jak rozwala samochód, krzycząc,że jestem najważniejsza. /cz2
|
|
|
|
był środek ciepłej, czerwcowej nocy. przyjechałam,sama nie wiem po co, w miejsce, gdzie bywał najczęściej - droga, kilka kilometrów za miastem. zastałam zarówno Jego, jak i kumpli,z którymi nigdy się nie rozstawał. doskonale wiedziałam, że to ten dzień w tygodniu kiedy organizują sobie wyścigi. szukałam Go dość długo, aż w końcu znalazłam. stał, przy swoim cacku,rozmawiając z kumplem. nagle odwrócił się w moją stronę. lekko się uśmiechnął, nie wiedząc co ma zrobić. 'cześć'-powiedział niepewnie. uśmiechnęłam się tylko, nic nie mówiąc. 'znowu się ścigasz?'-zapytałam. 'wiesz,że to kocham'-odpowiedział. miałam świadomość,że nie jesteśmy już razem, ale mimo to nadal się o Niego bałam. nagle wywiązała się obok Nas bójka - jacyś kolesie ostro się napieprzali. wskoczył między Nich, by ich rozdzielić. doszło do tego, że sam zaczął bić się z innym. dośc duże zamieszanie, kilka chwil, i nagle sama dostałam w twarz z całej siły, gdy próbowałam odciągnąć od Niego kolesia./ cz.1
|
|
|
|
siedziałam na łóżku z nogami podkulonymi pod brodę, obserwowałam jak siedzi tyłem do mnie ze spuszczoną głową, pokłóciliśmy się. uniósł głowę i zerknął na mnie. udawałam, że nie widzę. - zróbmy sobie przerwę, nie wytrzymujemy ze sobą. - wydusił z siebie. wytarłam spływającą łzę z policzka i przytaknęłam ruchem głowy. - odpoczniemy od siebie i zaczniemy od początku. - wyjąkał wstając. - nie bój się, ja cię nie zostawię. jeszcze będziemy szczęśliwi. - uśmiechnął się lekko i wyszedł z pokoju. okłamał mnie, wyszedł i już nigdy nie wrócił, zostawił mnie przytłoczoną stertą wspomnień i tęsknoty, od tamtego dnia widuję jego twarz jedynie na cmentarzu przy niewielkim nagrobku.
|
|
|
|
A teraz rzuć kolejnym nożem w postaci słów, no rzucaj nimi, no kurwa mów, że to już koniec, że nie ma nas, że od początku nie mieliśmy szans
|
|
|
|
Kiedy światła gasną, uderzam na miasto, wybieram się do klubu w którym zawsze jest ciasno.
|
|
|
|
Sentymentalna cisza, w której każdy dźwięk przywraca wspomnienia
|
|
|
|
Ci co mieli być, teraz ich nie ma. 0,7 wypijam za wspomnienia.
|
|
|
|
Dodaj komentarz