 |
ogarnijkochanie.moblo.pl
Nie wiedziała jak to wytłumaczyć. Podczas dnia w świetle słonecznym tryskała energią zarażała śmiechem. To ona pocieszała innych mówiła że będzie dobrze. A gdy tylko s
|
|
 |
|
Nie wiedziała jak to wytłumaczyć. Podczas dnia, w świetle słonecznym tryskała energią, zarażała śmiechem. To ona pocieszała innych, mówiła że będzie dobrze. A gdy tylko słońce chowało się za horyzont, chęć do życia gasła. Radość wypalała się. Mina stopniowo smutniała. I nie tylko mina, bowiem cała jej dusza płakała, coś żałośnie w niej krzyczało.
|
|
|
|
I śniła,że dla Niego tańczy, a On ukradkiem bije brawo!
|
|
|
|
Zagrzeb w niepamięć wszystkie moje słowa. Niech nasza historia rozpocznie się od nowa
|
|
|
|
powiedział , że to koniec - odchodzi . zaczęłam się głośno śmiać – jakiś głupi , pieprzony żart . jednak on był poważny . zamilkłam . odruchowo tona łez poleciała mi po policzkach , czułam jak moje serce cholernie piecze . ale nie , przecież muszę być silna , nie mogę się załamać . powiedziałam , że wszystko w porządku i szybko zapomnę .. pobiegłam do domu , choć ledwo stałam na nogach , ale nie mogłam się poddać , nikt nie mógł poznać po mnie smutku . wytarłam łzy . niepotrzebnie , kolejna partia wylała się z moich oczy w niespełna sekundę . nie potrafiłam nad sobą zapanować . skulona usiadłam na krawężniku krzycząc , czemu to właśnie ja straciłam swój najsłodszy narkotyk . otępiona , zalana łzami , spuchnięta – nie podniosłam się już nigdy z tego j**anego dołu
|
|
|
|
- I co? tak poporstu odszedł? - odszedł. - dlaczego? - bo mu na to pozwoliłam. - ale czemu?! - bo go kocham. - to nie miłość jesli kogoś zostawia się samego. - nie zostawiłam go samego, zostawiłam go z Nią.//
|
|
|
|
Wracałam do domu wieczorną porą. Było juz ciemno. Ciemne ulice oswietlały wysokie latarnie. Po drodze mijałam ludzi, z ich twarzy można było odczytać smutek i zakołopotanie. Może byli samotni? A może bali sie ciemności? Nie wiem sama.. Nie zastanawiając sie dalej, szłam żwawym krokie. Mimo, że byłam w cienkiej kurtce, a noc nie należała do ciepłych, nie odczuwałam chłodu. Powietrze tego wieczoru było żeśkie i lekkie. Przybrało zapach świeżo ściętej trawy. Wiatr delikatnie owiewał moją grzywke. Poczułam wtedy, że jestem szczęśliwa, mimo wielu problemów jakie ostatnimi czasy mnie spotkały. Patrząc na zachmurzone niebo chciało mi się żyć. Lecz nagle poczułam, że czegoś mi jednak brak. Początkowo nie zdawałam sobie sprawy, ale później zrozumiałam. Brakowało mi twojego kroku obok mojego. Twojego spojrzenia, uśmiechu. Brakowało mi poczucia bezpieczeństwa, sensu istnienia. Brakowało mi po prostu Ciebie..
|
|
|
|
Nie chcę zniechęcić. Chcę żebyś był pewny tego co robisz, bo ja już nie mam sił znowu o kimś zapominać
|
|
|
|
była inteligentną dziewczyną, dopóki się nie zakochała
|
|
|
|
Marzę, że za mną teskni, że o mnie myśli, że mnie kocha...
|
|
|
|
Zobaczyłam go, kiedy przechodził przez pasy, chciałam go dogonić. I bach! Czerwone światło. Stałam, a on szedł. Gdyby się obrócił, zobaczyłby mnie. Ale odszedł, daleko. A ja stałam i się temu przyglądałam
|
|
|
|
Pierwszą oznaką, że tracisz w sobie dziecko, jest to, że wyrzucasz butelkę po Kubusiu, nie odrywając etykiety.
|
|
|
|
Dodaj komentarz