|
nusiaq91.moblo.pl
I powiedz mi proszę że tak jak ja wieczorami leżysz i myślisz o mnie że nie zapomniałeś.
|
|
|
I powiedz mi proszę, że tak jak ja wieczorami leżysz i myślisz o mnie, że nie zapomniałeś.
|
|
|
"Jedyne, co mogłem zrobić, aby przetrwać tę rozłąkę, to zniknąć z Twojego świata zupełnie. Nie byłabyś szczęśliwa tutaj ze mną. Ja nie byłbym szczęśliwy tam. Jesteśmy z podzielonego świata. Nawet nie proszę, abyś mi wybaczyła. Tego, co zrobiłem, nie można wybaczyć. To można tylko zapomnieć."
|
|
|
Niektóre rzeczy nie wrócą
i to czasami boli.
|
|
|
Palę papierosa i patrzę w twoje oczy,
myśląc, że to piekło w mojej głowie
nigdy się nie skończy.
|
|
|
może mogłoby być trochę inaczej, może mogłoby być trochę jak dawniej. może moglibyśmy być dla siebie wsparciem i mogłoby być dobrze i mogłoby być fajnie, ale znów jesteśmy gdzieś indziej na starcie i chyba znów przez to rozmijamy się całkowicie.
|
|
|
powiem Ci
zmarnowaliśmy świt,
a tego nie wybaczy nam żadne niebo...
|
|
|
Jedna myśl przeraża mnie najbardziej, ale boje się do niej przyznać nawet przed samą sobą, więc spycham ją szybko za każdym razem, kiedy się pojawia, czyli co chwilę.
|
|
|
Jak wiele błędów trzeba popełnić, żeby dopuścić do siebie myśl: ,,tak, zepsułam swoje życie, nie chcę w nim dalej uczestniczyć.''?
|
|
|
cisza nie jest złotem. w tym momencie rozdziera od środka.
zabija wszystko co najcenniejsze. roztapia uczucia. powoduje burze łez.
niemożność wypowiedzenia swoich uczuć - największa kara.
|
|
|
A co jeśli miłość chciała nas porwać, a my nawet tego nie zauważyliśmy? Będziesz żałował? Ja żałuję.
|
|
|
Straciliśmy uśmiech co rano i noce pełne pożądania. Straciliśmy obrzucanie się mąka przy robieniu ciasta i wspólną kawę o poranku. Straciliśmy największy dar niebios. Siebie.
|
|
|
Nigdy nie poświęcaj dla kogoś wszystkiego.
Ludzie odchodzą.
Oni zawsze to robią.
|
|
|
|