 |
niunciaa93.moblo.pl
tylko ten jeden dzień!
|
|
 |
|
Złamać wszelkie zasady,robić coś, co by do głowy wcześniej nie przyszło,smakować życie.Nie przejmować się opinią chorej publiczności mojego życia.
|
|
|
|
Wiecznie czekała nie będę.
|
|
|
|
Niektórzy stawali na głowie by mnie uszczęśliwić i im się nie udawało.
Ty wystarczy, że na mnie spojrzysz, jestem najszczęśliwsza na świecie...
|
|
|
|
Oddałabym świat,by nigdy nie było Cię tam.
|
|
|
|
A może właśnie tak miało być,może miała się w nim zakochać bez wzajemności, żeby zrozumieć, że nie zawsze to czego pragnie może należeć do niej? Przecież ona była tylko zwykłą, małą dziewczynką, która zakochała się w jego błękitnych oczach, w tym jego uśmiechu, w tym jego sposobie bycia i w tej jego minie. A on był tylko zwykłym małym - małym to może nie, 180 zobowiązuje - chłopcem, który nie wiedział, że jest jej marzeniem, pragnieniem i ukochanym człowiekiem. I nigdy już nie był w stanie tego pojąć.
|
|
|
|
Zafunduj mi dzień pełen rozkoszy, pozwól mi tańczyć na tafli jeziora i łykać chmury. Spełnij marzenia z dzieciństwa i poprowadź za rękę, gdy będę przechadzała się po tęczy. Daj mi promienie słońca zamknięte w szklanej szkatułce i okryj mnie zamglonym płaszczem. Nie pozwól bym czekała na jutro i nie pozwól by z moich oczu wartką rzeką płynęły wspomnienia
|
|
|
|
Nie widziałam Cię już od miesiąca
I nic.Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca.
|
|
|
|
Prawdziwy przyjaciel jest zwierciadłem, w którym odbija się nasza dusza. On jest otwartą księgą naszych myśli, czynów i upodobań, podczas, gdy inni, obojętni ludzie są księgami w grubą skórę oprawnymi i zamkniętymi na kłódki.
|
|
|
|
Sztuka życia - to cieszyć się małym szczęściem. Gram miłości ma większą wartość niż tona luksusu. Aby stać się lepszym, nie musisz czekać na lepszy świat. Nie szczędź czasu, żeby być szczęśliwym. Sztuka życia - to cieszyć się małym szczęściem.
|
|
|
|
“Zapomnieć. To takie proste słowo. Gdyby część jej mózgu potrafiła ot tak, po prostu wymazać informację bez śladu. Tak jak zapominała o drobiazgach: wysłaniu życzeń, oddaniu książki do biblioteki, kupieniu pasty do zębów podczas zakupów w supermarkecie.Z wielkimi wydarzeniami nie jest już jednak tak łatwo. Wyryły się w pamięci na zawsze. Żyją w tkankach mózgu, pod skórą we krwi. Zwinięte w kłębek, drzemią w nieświadomości, do czasu, aż coś je zbudzi. Ni stąd ni zowąd wspomnienia ożywają, wypełniając głowę obrazami przeszłości.”
|
|
|
|
Dodaj komentarz