 |
my_dream.moblo.pl
Kiedy jest się dzieckiem noc jest przerażająca z powodu ukrywających się pod łóżkiem potworów. Kiedy dorastamy zmieniają się potwory... Zwątpienie w samego siebie... S
|
|
 |
|
Kiedy jest się dzieckiem, noc jest przerażająca z powodu ukrywających się pod łóżkiem potworów. Kiedy dorastamy, zmieniają się potwory... Zwątpienie w samego siebie... Samotność... Żal. I choć jesteśmy starsi i mądrzejsi, wciąż okazuje się, że boimy się ciemności.
|
|
|
|
Może próbowała. Nie wiemy, co zaszło między nimi. Może słowa ją zawiodły. Czasami... słowa zawodzą.
|
|
|
|
Przez całe życie wydawało mu się, że mają taki dobry kontakt, że ona może z nim porozmawiać. Jeśli miała problemy, to mogła z nim porozmawiać. Jeśli naprawdę coś do kogoś czujesz. Jeśli naprawdę kogoś kochasz, to możesz z nim porozmawiać, nie?
|
|
|
|
Więzi, które nas łączą są czasami nie do wytłumaczenia. Łączą nas nawet po tym, gdy wydaje się, że powinny się już zerwać. Niektóre więzi opierają się odległości, czasowi, logice. Ponieważ niektóre więzi są po prostu sobie przeznaczone.
|
|
|
|
Chciałam poprzebywać z ludźmi. Najlepiej żywymi, ale... wszystko jedno.
|
|
|
|
Odkładamy rzeczy, by potem znów je przywołać. Więc jeśli śmierć nie jest końcem, na co więcej można liczyć? Ponieważ, rzecz jasna, nie możesz liczyć na nic w życiu. Życie jest najbardziej delikatną, niestabilną, nieprzewidywalną rzeczą. Właściwie tylko jednej rzeczy w życiu możemy być pewni.
|
|
|
|
Jeśli jest się normalnym człowiekiem, jedną z kilku rzeczy, na które można liczyć w życiu jest śmierć. Ale jeśli jest się chirurgiem... nawet takiego komfortu, zostaje się pozbawionym. Chirurdzy oszukują śmierć. Odkładamy ją w czasie, odmawiamy jej praw. Trwamy w oporze i pokazujemy jej środkowy palec.
|
|
|
|
Niektóre wojny nigdy się nie kończą. Niektóre kończą się zawieszeniem broni. Niektóre (...) zupełnym zwycięstwem. Niektóre (...) propozycją pokoju. A niektóre (...) kończą się nadzieją. Ale te wojny są niczym w porównaniu z najbardziej przerażającą z nich, którą przyjdzie nam stoczyć.
|
|
|
|
Wybieranie drużyny w prawdziwym życiu nie wygląda tak jak na wuefie. Bycie wybranym jako pierwszy może być przerażające. A bycie wybranym ostatnim... Nie jest najgorsze na świecie. Więc patrzymy z boku, trzymamy się naszej izolacji, bo wiemy, że jak tylko zejdziemy z ławki... Ktoś inny nadchodzi i całkowicie zmienia grę.
|
|
|
|
Jestem skałą. Jestem wyspą. (...). Lubimy myśleć o sobie, że jesteśmy ludźmi niezależnymi, samotnikami, autsajderami... Że aby dobrze wykonywać naszą pracę, potrzeba nam sali operacyjnej, skalpela i ochoczego pacjenta. Ale prawda jest taka, że nawet najlepsi z nas nie dają rady robić tego sami. Chirurgia, tak jak życie, to sport zespołowy. I w końcu trzeba wstać z ławki rezerwowych i zdecydować... po której jest się stronie.
|
|
|
|
Lubimy myśleć, że jesteśmy nieustraszeni. Chętni, by odkrywać nowe lądy, wchłaniać nowe doświadczenia. Ale prawda jest taka, że jesteśmy zawsze przerażeni. Może przerażenie jest częścią tej atrakcyjności. Niektórzy ludzie chodzą na filmy grozy. My rozcinamy, nurkujemy w ciemne wody. A pod koniec dnia nie o tym wolałbyś słyszeć, jeśli masz jednego drinka, jednego przyjaciela i 45 minut? Gładka jazda jest w nudnych historiach. Mała katastrofa – o tym warto rozmawiać.
|
|
|
|
Kości się łamią... Organy pękają... Tkanka się rozdziera. Możemy zszyć tkankę, naprawić szkody... uśmierzyć ból... Ale kiedy życie się nam rozpada... Kiedy my się załamujemy... Nie ma w tym nauki, nie ma twardych reguł. Musimy wyczuć naszą drogę po omacku, a dla chirurga nie ma nic gorszego i nie ma nic lepszego.
|
|
|
|
Dodaj komentarz