 |
miss_nothing96.moblo.pl
Hello darkness my old friend I've come to talk with you again.
|
|
 |
|
Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again.
|
|
|
|
"Ona pragnie tego, co niewielu potrafi dać. Pragnie rzeczy prostych. Mało kto potrafi jeszcze robić to, co proste. Chce jeść domowe kanapki z topionym serem, maczane w keczupie i podane na papierowym talerzyku, a nie obiad w luksusowej restauracji. Chce siedzieć na plaży o zachodzie słońca, a nie spędzać urlop w egzotycznych krajach. Otrzymać skreśloną własnoręcznie kartę z napisem , zamiast jubilerskiego cacka kupionego przed trzema laty. Chce abyś ją uczesał, a nie posyłał na cały dzień do salonu piękności. Ona pragnie rzeczy jeszcze prostszych. Takich, o których można by sądzić, że o nich zapomnieliśmy. Chce, abyś spytał ją o zdanie, nim pocałujesz ją po raz pierwszy i drugi. Chce, abyś trzymał ją za rękę, kiedy będziecie oglądać straszne filmy na kanapie. (...) Chce żebyś ją kochał sercem. Jak dotąd jednak nikt jej nie kochał, bo ludzie poświęcają czas na rozmyślania i analizy, na robienie głupstw i wynajdowanie powodów by nie kochać sercem."
|
|
|
|
Ona z tych, co szybciej uwierzą w nieszczęście niż w szczęście.
|
|
|
|
"Wierzcie mi: nic bardziej pożądanego, a nic trudniejszego na ziemi jak prawdziwa rozmowa."
|
|
|
|
Leżeli przecież tak blisko siebie, najpierw znalazły się ich ręce, zaplatali dłonie tak mocno, że nad ranem nie mogli się od siebie uwolnić, jakby one zamarzły, ona pytała: "Które dłonie są twoje, a które moje?", on odpowiadał: "Wszystkie są twoje".
|
|
|
|
"I pomyślałem, że to jest magia. Kochać kogoś."
|
|
|
|
Aprensja - nieokreślona obawa przed czymś, co ma się zdarzyć, podejrzenie, smutek.
|
|
|
|
Bo kiedy nie możemy zasnąć nachodzą nas myśli o sytuacjach, które mogły potoczyć się inaczej. Słowach, które wypowiedzieliśmy, i których żałujemy że nie wypowiedzieliśmy. Oraz o rzeczach, które zrobiliśmy i które mogliśmy zrobić.
|
|
|
|
Odpalam papierosa zupełnie niepotrzebnie.
Wypuszczam z dymem myśli obojętnie.
|
|
|
|
Trochę mi się nie wierzy. Trochę mi się płacze. Trochę mi ręce opadają. Trochę się złoszczę. Bo, cholera, nie umiem, a chciałabym coś zmienić
|
|
|
|
Potrzebuję się wykrzyczeć, wypłakać, wrzeszczeć na cały świat, że mnie boli i nie daję rady.
|
|
|
|
Zrozumiałam, że jestem nikim, zerem, pustką. Czarnym tchnieniem, zerem, myśli brakiem, zwątpieniem.
|
|
|
|
Dodaj komentarz