 |
miiishii.moblo.pl
jako mała dziewczynka miała zakodowany w głowie ideał człowieka którego pokocha najbardziej na świecie. ciągle szukała. zawzięcie. nie było go. nie potrafiła znaleźć. i
|
|
 |
|
jako mała dziewczynka miała zakodowany w głowie ideał człowieka, którego pokocha najbardziej na świecie. ciągle szukała. zawzięcie. nie było go. nie potrafiła znaleźć. i pewnego dnia, gdy poznała Jego, idealny człowiek w jej głowie znacznie się zmienił. brązowe włosy przemieniły się w blond. czarne oczy przybrały kolor błękitny. usta stały się obiektem wielu fantazji.
|
|
|
|
dlaczego to my mamy cierpieć, wylewając ocean łez? nie przesypiać nocy, dławiąc się wspomnieniami? zamieńmy się rolami z mężczyznami. zacznijmy się zabawiać, każdym napotkanym facetem, bez skrupułów. wykorzystujmy i pozostawiajmy bez słowa. jeździjmy na kilka frontów, mając w poważaniu ich uczucia. wpisując w swoich magicznych notesikach 'zaliczony-odstawiony'. zero zaangażowania, emocji. wypierzmy się ze wszelkiego uczucia i bądźmy bezwzględne do granic możliwości. niech choć przez ułamek sekundy zastanowią się, jak to jest płakać z powodu nieodwzajemnionych uderzeń serca.
|
|
|
|
Jego tęczówki przeszywało czyste pragnienie, powiedzenia mi czegoś, czego nie był w stanie dobrać w słowa. właśnie wtedy mnie pocałował, wyjaśniając każde z niedopowiedzeń.
|
|
|
|
jutro jest nowe. puste. nie ma w nim problemów, cierpienia. my odbierając ten prezent wnosimy w nie nasze wątpliwości z dziś, wczoraj, przedwczoraj, całego życia. psujemy piękne jutro. rezygnujemy zupełnie nieświadomie ze szczęścia dnia dzisiejszego. bo pamiętamy. posiadamy wspomnienia. chwile, które prześladują nas każdego dnia. wracamy do nich. ze zwykłej tęsknoty.
|
|
|
|
obudziłam się z uśmiechem na twarzy. promienie słońca wchodzące do mojego pokoju przez okno lekko ogrzewały moją twarz. przewróciłam się na drugi brzeg. od kilku miesięcy nie dostawałam od niego sms'ow. tym razem było inaczej. owszem, nie było ich. lecz nie wybuchnęłam histerycznym płaczem z tęsknoty za Nim. uśmiechnęłam się dumna z siebie, że nareszcie zapomniałam.
|
|
|
|
tęsknię za Tobą. za każdą cząstką Twojego ciała, za Twoim charakterem. tęsknię za wszystkimi naszymi chwilami. i wiesz.. to, że tak często na mnie patrzysz i dajesz kolejną nadzieję, niczego mi nie ułatwia. gdybym słuchała rozsądku - kazałabym Ci skończyć. obecnie słucham serca. rób to dalej.
|
|
|
|
- kochał Cię. - udawał. - w takim razie czemu po tym jak z Nim zerwałaś zadzwonił do mnie, płakał? - co? dlaczego wcześniej mi nie powiedziałaś? - nie chciałaś o Nim słyszeć.. poza tym On zabronił. myślał, że i tak wrócisz. niestety, mylił się.
|
|
|
|
Mnie już nie przepraszaj, bo za późno. Jedyne co możesz zrobić, to wynagrodzić mojemu misiowi te wszystkie tortury, które znosił za ciebie. A raczej misiom, bo ten to dziewiąty z kolei.
|
|
|
|
najpierw setki wątpliwości. kakao, ptasie mleczko, czekolada.. niepokój w głowie, przeświadczenie, że faceci to dno i czas sobie dać na trochę spokój z tym wszystkim, przecież to nic nie boli. potem wyjaśnienie sytuacji, uśmiech na twarzy od którego bolą wargi, mnóstwo energii i to uczucie: na prawdę się zakochałam.
|
|
|
|
najgorszą odpowiedzią na te dwa na pozór zwyczajne, jednak niezwykle znaczące słowa, nie jest szyderczy śmiech czy wyzwanie od najgorszych frustratek. najgorszą odpowiedzią są słowa 'za późno'. właśnie wtedy, dochodzi do Ciebie, że miałaś szansę na bycie szczęśliwą, ale jej nie wykorzystałaś.
|
|
|
|
chcę znów siedząc na lekcji zobaczyć spadającą na mój zeszyt małą karteczkę. po raz kolejny zobaczyć po jej otwarciu Twoje staranne pismo i dwa na pozór zwykłe, a jednak jak niezwykłe słowa - 'kocham Cię'.
|
|
|
|
mam ochotę w końcu wyjąć te dwie butelki taniego wina i kilka listków proszków nasennych z mojej szafki nocnej. brać do ust i popijać jedną tabletkę za drugą, bez opamiętania. a to wszystko w imię protestu przed Twoim odejściem. zadowolony?
|
|
|
|
Dodaj komentarz