 |
marmurovelove.moblo.pl
Nie mów mi nie nie możesz mówić mi nie bo to wielka ulga kochać się znowu i leżeć w łóżku w objęciach i czuć czyjś dotyk i pocałunki i być wielbionym i serce ci drgnie
|
|
 |
|
# Nie mów mi nie nie możesz mówić mi nie bo to wielka ulga kochać się znowu i leżeć w łóżku w objęciach i czuć czyjś dotyk i pocałunki i być wielbionym i serce ci drgnie na dźwięk mojego głosu na widok mojego uśmiechu czując na szyi ciepło mojego oddechu i serce będzie ci biło szaleńczo kiedy zechcę cię zobaczyć i od pierwszego dnia będę kłamać i wykorzystywać cię i rżnąć cię i złamię ci serce bo ty pierwsza złamałaś moje i z każdym dniem będziesz mnie mocniej kochać aż nie udźwigniesz tego ciężaru a twoje życie będzie należeć do mnie i umrzesz samotna bo wezmę co zechcę i odejdę nie dając ci nic ono jest tutaj, zawsze tutaj było życie którego nie możesz się zaprzeć pieprzone życie pieprzone życie pieprzone życie straciłem cię teraz.
|
|
|
|
# Zsunął delikatnie ramiączko od biustonosza, zagryzając przy tym wargę. Od tak dawna tego pragnął, a teraz zaczynał się denerwować, że zrobi coś nie tak, że ją skrzywdzi, a nie chciał jej stracić. Chciał trwać z nią w bezruchu na zawsze, pojąc się zapachem jej kwiatowych perfum. Chciał dotykać, ale jednocześnie nie zabierać niewinności, która była elementem ich miłości. Nie chcąc posunąć się za daleko, zaczął całować jej szyję, usta, policzki. Ona zdjęła z niego koszulkę, na co jeszcze pozwolił, czując, jak zaczyna drżeć z podniecenia. Jej rozpalone dłonie muskały lekko klatkę piersiową i plecy, powodując szaleństwo. Dziewczyna zniecierpliwiona, zaczęła zsuwać drugie ramiączko, jednak on złapał ją za rękę i splótł swoje place z jej. Spojrzał w oczy, choć wiedział, co ona może dostrzec w jego.
- Na pewno tego chcesz?
- Na pewno. Teraz. Tutaj. Tylko z tobą - szepnęła, podnosząc się lekko na wysokość jego oczu, po czym zaczęła rozpinać pasek jego spodni.
|
|
|
|
# - Jak długo się już znamy?
-Cztery lata z wieloma dziurami pośrodku.
- Jak brokat nadjedzony przez mole?
- Jak dwoje ludzi, którzy nigdy nie chcieli wziąć na siebie żadnej odpowiedzialności- którzy chcieli mieć wszystko i nic nie dawać.
|
|
|
|
# jak dobrze, że są marzenia. jak dobrze, że są pragnienia. mamy się czego trzymać. jest jeszcze muzyka. są ludzie. jest na co czekać .
|
|
|
|
# Jesteś okropna. ale i tak po śmierci przejdę całe piekło żeby Cię odszukać.
|
|
|
|
# potrzebuję Twojego spokojnego uśmiechu; potwierdzenia, że nie jestem złym człowiekiem, tylko przestraszonym i zagubionym.
bo przecież taka jestem. przestraszona i zagubiona.
|
|
|
|
# I jestem w takim momencie, że wszystko, albo prawie wszystko przestaje się dla mnie liczyć, chciałabym wiedzieć co mam z tym wszystkim zrobić, wyjaśnić, usłyszeć coś co mnie zabije, albo wzmocni... Trwanie w zawieszeniu potrafi być bardzo męczące... I zastanawiam się, kiedy, spadnie na mnie ta świadomość...
|
|
|
|
# nie mogę tak żyć. nie mogę każdej nocy przewracać się z boku na bok i udawać, że to po prostu łóżko jest niewygodne.
|
|
|
|
# Może trzeba po prostu żyć. Nic więcej.
|
|
|
|
# Dawał mi wszystko i nic nie chciał w zamian. Nic zupełnie. Żadnych obietnic, żadnych przyrzeczeń, żadnych przysiąg, że "tylko on i nigdy nikt inny". Po prostu nic.To była jego jedyna potworna wada. Nie może być dla kobiety większej udręki niż mężczyzna, który jest tak dobry, tak wierny, tak kochający, tak niepowtarzalny i który nie oczekuje żadnych przyrzeczeń. Po prostu jest i daje jej pewność, że będzie na wieczność. Boisz się tylko, że ta wieczność- bez tych wszystkich standardowych obietnic- będzie krótka.
|
|
|
|
# Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.
|
|
|
|
# pokazałam ci, że potrafię czekać... choć każdego dnia przeżywałam najgorszy horror mego życia... a ty nic sobie z tego nie zrobiłeś. tylko dałeś mi tę pieprzoną nadzieję, która trwa we mnie i odejść nie chce. teraz mogę tylko czekać, ale ileż można...?!
|
|
|
|
Dodaj komentarz