 |
maluutkax33.moblo.pl
Nie przyzwyczajaj się do mnie . Nie zapamiętuj mojej twarzy nie pamiętaj ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty zapominaj jak się ruszam jak ubieram jak pachnę . Nie
|
|
 |
|
Nie przyzwyczajaj się do mnie . Nie zapamiętuj mojej twarzy, nie pamiętaj, ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty, zapominaj, jak się ruszam, jak ubieram, jak pachnę . Nie przywiązuj się do mnie - ja mam w zwyczaju uciekać ...
|
|
|
|
Nim zrozumiała teorię, zabiła ją praktyka.
|
|
|
|
lepiej złam mi nos niż serce .
|
|
|
|
Więzi, które nas łączą są czasami nie do wytłumaczenia. Łączą nas nawet po tym, gdy wydaje się, że powinny się już zerwać. Niektóre więzi opierają się odległości, czasowi, logice. Ponieważ niektóre więzi są po prostu sobie przeznaczone.
|
|
|
|
otulił cię słowami, mówiąc przy tym słodkie kocham .
|
|
|
|
Na pewnym etapie znajdujemy ludzi, którzy pomagają nam oddychać. Na nowo. Pokazują jak ćwiczyć oddech, jak go kotrolować w różnych sytuacjach, jak sie nim nie zakrztusić. A co najważniejsze Ci ważni ludzie są przy nas, gdy zapominamy odetchnąć. Odetchnąć od tego całego zgiełku i problemów. W razie, gdy nasze czynności oddechowe ustają, są przy nas. Przygotowani są na to. Wyciągają swoje magiczne kawałki respiratorów i ratują. Każdy z tych ludzi ma udział przy ratowaniu nas. Każdy. Gdy jednak zabraknie jednego, ważnego człowieka ze swoim kawałkiem dla nas, jest źle. Dusimy się, kaszlemy. Nasze ciało broni się przed złością na drugiego człowieka. Przecież nie może go zabraknąć. Nie może, ponieważ zaczynamy od nowa uczyć się wszystkiego. Z myślą o straconych, ważnych ludziach.
|
|
|
|
Może szczęście nie jest nam pisane. Może wdzięczność nie musi łączyć się z radością. Może wdzięczność to świadomość tego co mamy. To radość z małych zwycięstw. To podziw dla walki jaką trzeba toczyć, żeby po prostu być człowiekiem. Może jesteśmy wdzięczni za zwyczajne rzeczy o których wiemy. A może jesteśmy wdzięczni za rzeczy których może nie poznamy. Ostatecznie liczy się to, że nadal mamy odwagę stać na nogach i to jest powód aby świętować.
|
|
|
|
Wszyscy myślimy, że będziemy wspaniali i czujemy się oszukani, gdy nasze oczekiwania nie zostaną spełnione, lecz czasem nasze oczekiwania do nas nie dorastają. Czasem nasze oczekiwania bledną wobec rzeczywistości. Zaczynamy się zastanawiać czemu mięliśmy jakieś wyobrażenie, bo przez nie stoimy w miejscu, bez ruchu. Oczekiwania to początek, nasze życie zmienia w to, czego się nie spodziewaliśmy.
|
|
|
|
Ludzie potrzebują wielu rzeczy, aby poczuć, że żyją: rodziny, miłości, seksu. Ale tak naprawdę potrzebujemy tylko jednej rzeczy, by rzeczywiście żyć. Potrzebujemy bijącego serca. Bo kiedy jest ono zagrożone, działamy w dwojaki sposób. Uciekamy... Atakujemy. Jest na to naukowe określenie. Walcz albo uciekaj - to instynkt. Nie możemy go kontrolować. Czy... możemy?
|
|
|
|
Skąd wiemy, jak dużo jest zbyt dużo. Zbyt dużo i zbyt wcześnie. Zbyt dużo informacji. Zbyt dużo przyjemności. Zbyt dużo miłości. Zbyt dużo wymagań. I kiedy jest tego wszystkiego zbyt dużo na nasze siły?
|
|
|
|
Fantazje są proste. Przyjemność jest dobra, a podwójna przyjemność jest jeszcze lepsza. Cierpienie jest złe, a brak cierpienia jest lepszy. Ale rzeczywistość jest inna. Cierpienie ma nam coś uświadomić. W razie nadmiaru przyjemności zaczyna nas boleć brzuch i może to dobrze. Może pewne fantazje mają szansę spełnić się tylko w snach.
|
|
|
|
W którymś momencie trzeba podjąć decyzje, granice nie chronią cię przed innymi ludźmi, one odgradzają cię od świata. Życie jest pokręcone. Tacy już jesteśmy. Tak więc można zmarnować życie, wytyczając granice albo przeżyć życie, przekraczając je. Ale są pewne granice, których przekraczanie jest zbyt niebezpieczne. Wiem jedno, jeśli człowiek jest gotów zaryzykować, widok z drugiej strony zapiera dech w piersi
|
|
|
|
Dodaj komentarz